Ο στιχουργός μητέρα

Ακόμα και τις στιγμές

της πιο σκληρής αυτοκριτικής

δε βαστάει η καρδιά του σε τέτοια πράξη

άφατης σκληρότητας για να προβεί

γράφει συνέχεια, δημοσιεύει

τίποτα δεν πετάει και μονολογεί

"πώς να σας κάψω, πώς να σας θάψω

παιδάκια μου, στιχάκια μου;". 

Δεν ήρθε το τέλος

Ακουγόταν πολύ δυνατά

το μοναχικό αλλ' επίμονο

τζιτζίκι στο δέντρο του πάρκου

και σ' έκανε να θέλεις

και συ να φωνάξεις, να κραυγάσεις

αυτό που ξέρεις ότι είναι

φόβος, ευχή, μάταιη ελπίδα

και τον τελευταίο καιρό σε πλακώνει

πως δηλαδή εικοσιεννιά του Σεπτέμβρη και να!

το καλοκαίρι δεν τελειώνει, Δεν Τελειώνει!

Σκέψεις περί ενός από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα

Ίσως ισχύει αυτό που λεν

συγκριτικά πως ότι δηλαδή

από την άννοια

είν' καλύτερη η ανία

μα άραγε το ίδιο

μπορεί κανείς να πει

που απ' την άγνοια

προτιμότερη η λαγνεία;

Ο Διακριθείς

Μ' ενθουσιάζουν οι διακρίσεις των Ελλήνων αθλητών

και φαντάζουμαι πως ήμουν ένας εξ' αυτών

ν΄ανεβαίνω επί του βάθρου στο κορφαίο το σκαλί

το εθνόσημο να λάμπει λες, απάνου στη στολή

να μου επιδίδουν άνθη και συγχαρητήρια

να ακούγουνται παιάνες κι όμορφα εμβατήρια

το χρυσομετάλλιο να μου βάζουν στο λαιμό

άξιος όντως πράγματι είμαι για τον κάθε παινεμό

ν' ανακρούουν εν τω σταδίω Ύμνο μας τον Εθνικό

κ΄η Σημαία να υψούται εις τον κεντρικό ιστό

περήφανος συγκίνησις εμφορεί τα πλήθη

άμιλα, ευαγωνίζεσθαι, ευγενή τα ήθη

στην Πατρίδα αναμένουν μ' έκδηλη την προσμονή

η αγάπη του κοινού στ' αεροδρόμιο θα φανεί

θα συρρεύσουν φίλαθλοι, άνθρωποι απλοί

οι Αρχές της Πολιτείας, συγγενείς, φίλοι καλοί

και θα προσκληθώ βεβαίως στου Προέδρου τα γραφεία

ποιά θα με πρωτοτιμήσει θα παλεύει επαρχία

θα ανεγείρουν προτομή μου, στην πλατεία, στο χωριό

στο Στρατό θα με διορίσουν ως Ανθυπολοχαγό

τόση δόξα δίκαια μου είναι διότι πρόσφερα πολλά

με στερήσεις και με κόπους έφτασα τόσο ψηλά.

Πώς λέγεται αυτή η... ;

Πες μου πώς γίνεται αυτό

πως ότι δηλαδή ενώ έχω περάσει προ πολλού

βαθιά, για τα καλά, σ' αυτό που λένε μέση ηλικία

έχω συνέχεια, καθημερινά

σκέψεις, όνειρα, οράματα, φαντασιώματα

λάγνα, επαίσχυντα, αμαρτωλά και φαύλα

 

Θέλω να πάω σε κάποιον

προς τα τούτα ειδικό

να με διαγνώσει, θέλω να ξέρω

να μου ονοματίσει πώς λέγεται επιστημονικά

αυτή η διαρκής μου έξαρση, η αναστάτωση, η εμμονή

αυτή η αδιάκοπη...

Στα Λιμανάκια

Διασχίζοντας το κατηφορικό μονοπάτι

στο ανώμαλο έδαφος

ανάμεσα στους θάμνους και τ' αγριόχορτα

διέκρινε κανείς σε τακτά διαστήματα

τα στίγματα κόκκινης μπογιάς

τυπικός τρόπος σήμανσης καθ΄ότι ευδιάκριτος

ωστόσο υπήρχε μια ιδιαιτερότητα

αφού δεν επρόκειτο για κάποια ορεινή διαδρομή

μια και οδηγούσε στη θάλασσα

και συγκεκριμένα μια βραχώδη ακτή

μη ορατή απ' την παραλιακή λεωφόρο ψηλά

εξ΄ου και επρόκειτο παραδοσιακά για "παραλία γυμνιστών"

ανθρώπων που προτιμούσαν να παίρνουν το μπάνιο τους

νοιώθοντας τη συγκεκριμένου τύπου ελευθερία

όμως όχι μόνο αυτό

ακόμα κι ο αδαής, ο ανυποψίαστος

αυτός που ίσως πήγαινε εκεί για πρώτη φορά

αντιλαμβανόταν αμέσως

απ' τις πολλές άδειες, πεταμένες, συσκευασίες προφυλακτικών τριγύρω

πως το μέρος τούτο μετατρεπόταν

μπορεί όταν έπεφτε το φως

σε μία κόλαση ή ίσως μια όαση αμαρτωλής λανείας

και πράγματι, αν έμενε ο λουόμενος εκεί

κοντά στη δύση του ηλίου

άρχιζε να βλέπει να εκτυλίσσονται γύρω

ερωτικές σκηνές έντονου πάθους

απροκάλυπτες συνευρέσεις και συμπλέγματα κορμιών

χωρίς καμμιά αιδώ και σε θέα κοινή

έτσι, με κάποιαν ταραχή

ενδεχομένως  και κάποιαν διέγερση

στην πορεία της επιστροφής

το κόκκινο χρώμα - οδηγός

έμοιαζε πάρα πολύ ταιριαστό.

Η προέλευση

Το μενού του Ορχομενού

ο ορειβάτης της Υπάτης

η ακαμάτα απ' την Καλαμάτα

η βαρώνη απ' την Κορώνη

το χαλίκι απ' την Υλίκη

η οβίδα από την Ανδραβίδα

το πιστόλι απ' το Αργοστόλι

τα σανίδι απ' το Κρανίδι

το παιδάκι απ' την Ιθάκη

το κοπέλι απ' το Καστέλι

το κορίτσι απ' το Διαβολίτσι

το αγόρι απ' το Ζαγόρι

το παλικάρι απ' το Φανάρι

ο άνδρας της Μάνδρας

ο καρχαρίας της Ικαρίας

ο προικοθήρας της Θήρας

ο στοχαστής της Αργαλαστής

ο πρωτοπόρος από το Άγιο Όρος

ο βλάκας της Πλάκας

η χελώνα του Μαραθώνα

ο γδάρτης της Σπάρτης

ο ολυμπιονίκης της Θεσσαλονίκης

ο λοχίας της Αμφιλοχίας

η σουρλουλού από την Εφταλού

το κυκλάμινο απ' το Συκάμινο

η μπαλαρίνα απ΄τη Σαμαρίνα

το κομοδίνο απ' το Βελεστίνο

η αγελάδα απ' την Αμαλιάδα

ο γόης της Οινόης

η σκάφη απ' την Ανάφη

η ανθοστήλη απ' την Καρδαμύλη

το χαλί από το Αϊβαλί

η λιχούδα από τη Σούδα

το βοσκόπουλο από το Μαρκόπουλο

η βουβάλα απ΄ τη Σουβάλα

...συνεχιζεται...

Σκάει ο τζίτζικας

Είχαμε κανονίσει από καιρό

το Σαββατοκύριακο αυτό να πάμε στο βουνό

πάνω από το χωριό του παλιού και καλού φίλου

για να μαζέψουμε τσάι και ρίγανη

προέκυψε ότι θα ήταν μέρες καύσωνα

μα δε μπορείς να προβλέψεις ούτε ν' αλλάξεις τον καιρό

άλλες ημερομηνίες διαθέσιμες δεν υπήρχαν

κ' έτσι δεν αναβάλλαμε

φύγαμε απόγευμα Σαββάτου

φθάσαμε περίπου δύο ώρες μετά

ανοίξαμε το σπίτι, τακτοποιηθήκαμε

και μεταβήκαμε σε παρακείμενο χωριό

όπου πήραμε ένα ωραίο δείπνο στη γραφική πλατεία

με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής παρακαλώ

στα πλαίσια πολιτιστικών εκδηλώσεων τοπικού συλλόγου

όλα καλά!

γυρίσαμε, ξαπλώσαμε, σηκωθήκαμε με το πρώτο φως

και αναχωρήσαμε λίγο μετά

το αυτοκίνητο έτρεχε με ταχύτητα στον ίσιο δρόμο της πεδιάδας

και παρά το ότι ήταν ολάνοιχτα τα παράθυρα

νοιώθαμε ίχνη μόνο δροσιάς

λίγο πριν το σημείο αφετηρίας της πεζοπορικής διαδρομής

είδαμε τον ήλιο να ανατέλει κόκκινος

και να υψώνεται πάνω απ' τις γραμμές των λόφων

σταθμεύσαμε, αποβιβαστήκαμε, ετοιμαστήκαμε

γεμίσαμε τα παγούρια με κρύο νερό από την πηγή

και πήραμε τον ανήφορο περπατώντας

αργότερα, μετά τα χίλια μέτρα υψόμετρο

μες απ' τ' ανοίγματα των ψηλών δέντρων του δάσους

είδαμε πάλι τον ήλιο να έχει σηκωθεί για τα καλά

αλλά μέσα σε μια αχλύ, σε μια θολούρα

σημάδι ολοφάνερο της ζέστης που θα επικρατούσε

σκέφτηκα: "σήμερα, κάτω στον κάμπο θά 'ναι φρίκη"

και αμέσως μετά, σαν για να επιβεβαιώσει τη σκέψη μου

ήρθε στ' αυτιά μου ο γνώριμος ήχος

νομίζω στ' αλήθεια ήταν η πρώτη φορά

που άγουγα σε έλατο τζιτζίκι.

Σημ. Ευχαριστούμε το φίλο του ιστολογίου (και φίλο γενικώς, παλιό και καλό) Κ.Τ., οικοδεσπότη στο σπίτι στο χωριό, κουμπάρο και συνοδοιπόρο σε τόσες δεκάδες πορείες στα βουνά, για τον τίτλο του στιχουργήματος αυτού, που τον έδωσε χωρίς να το ξέρει (ή μήπως, με κάποιο  τρόπο, ήξερε τελικά;), το οποίο είχα "εμπνευσθεί" τις αμέσως προηγούμενες στιγμές της κοινής μας ανάβασης, με βάση τα παραπάνω περιγραφόμενα. Παρνασσός, 24 Ιουλίου '022. 

Η επένδυση

Πάει καιρός πολύς από τότε πού 'χε έρθει η ειδοποίηση

λόγω πληρότητας υπήρχαν δύο μόνο εναλλακτικές δυνατότητες

αγορά ή ελεύθερη παραχώρηση

αποφάσισα να κάνω την επένδυση

δεν ήταν και δυσθεώρητο ποσόν

αποδείχθηκε ότι καλώς έκανα

κάποιο διάστημα αργότερα

η μάνα πήγε και συνάντησε εκεί τον πατέρα

σαρανταπέντε χρόνια μετά

αν οι περιστάσεις ευνοήσουν

κι αυτοί που έχω παρακαλέσει

μπορέσουν να μου κάνουν τη χάρη

εκεί θα πάω κι εγώ όταν έρθει η ώρα

κ' η οικογένεια θα ενωθεί τελικά, πάλι ξανά

δεν έχω κάποιο έγγραφο

που πιστοποιεί την ιδιοκτησία

όμως φαντάζομαι ότι είμαι

καταχωρημένος στα αρμόδια μητρώα

καθώς λαμβάνω σε ετήσια βάση

ενημέρωση για την καταβολή

ενός μικρού αντιτίμου σχετικά

με υπηρεσίες καθαριότητας και συντήρησης

πράγμα που κάνω με συνέπεια

και φυλώ τις αποδείξεις στο αρχείο

κι αυτό είναι το μόνο που διαθέτω πειστήριο

για την κατοχή μνήματος στου χωριού

το δημοτικό κοιμητήριο.

 

Ερωτήματα στο μουσείο

Τί με κοιτάζεις Απόλλωνα

(Ερμή, Δία, Ηρακλή, Ποσειδώνα...)

με τ' άδεια σου μάτια

ψυχή δεν έχει το από μάρμαρο σώμα σου

ή μήπως έχει και θρηνείς

ότι λείπει το χέρι σου

που ποιός ξέρει που βρίσκεται

θαμμένα κομμάτια;

Εσύ από πού 'σαι;

Δεν είναι κάποια παρέκκλιση, κάποια εμμονή

μια βλάβη του εγκεφάλου

μια εμπλοκή της έκφρασης, της γλώσσας...

Η αιτία, η αφετηρία είν' απλώς

η υπερβολική αγάπη προς την ιδιαίτερη πατρίδα

που εδώ που τα λέμε και ποιόν δε διακρίνει

μ' εμένα που σας μιλώ πρώτον απ' όλους

όχι μόνο για τους λόγους τους προφανείς

αλλ' επειδή τυχαίνει να κατάγομαι

από τον αντικειμενικά ομορφότερο τον τόπο τούτης εδώ της χώρας

αυτός εν πάσει περιπτώσει είν' ο λόγος

της σκοπίμου παραφθοράς των επωνύμων ονομάτων

προσαρμοσμένων αναλόγως κατά περίπτωσιν

πες δηλαδή ας πούμε ότι πως λέγεται ένας Χατζηγιαννίδης

ε, ένας τον λέει Χατζηγιαννόπουλο

άλλος τόνε λέει Χατζηγιαννόγλου

ο άλλος Χατζηγιαννέλη τον φωνάζει

ο παράλλος Χατζηγιαννάτο τον αποκαλεί

κι ακόμα Χατζηγιαννάκη

έως και Χατζηγιαννέα

Από τη μια όλους τους καταννοώ

για τη ματαιόδοξη τους στάση

που φαίνεται ικανοποιεί το αίσθημα

που λέγαμε το συγκεκριμένο

Από την άλλη δεν ξέρω αν πρέπει να τους οικτίρω ή να τους συμπονώ

εννοώ για την πλάνη στην οποία έχουν περιπέσει

καλά, δεν το καταλαβαίνουν;

Χατζηγιαννάκο τον λεν τον άνθρωπο!

Το κομμάτι

Είμαι ένα κομμάτι ανάμεσα σε κομμάτια

ένα θραύσμα στα συντρίμμια

ένα πετραδάκι στην ξερολιθιά

ένα βότσαλο στην πλατιά παραλία

μια στροφή στο μακρύ ανηφορικό μονοπάτι

μια βελόνα του πεύκου του τρανού

ένα χωρίο στην εκτενή βιβλιογραφία της μελέτης

και μια από τις πάμπολλες υποσημειώσεις

ένας στίχος του έπους

ένα λέπι ενός ψαριού

ένα ψάρι ενός κοπαδιού

ένα βήμα του μαραθωνοδρόμου

μια αναλαμπή του φάρου

ένα απ' τα χιλόμετρα του μεγάλης απόστασης ταξιδιού

ένα σπυρί στο σακκί με το στάρι

ένα από τα ποτήρια νερό που σε μια μέρα το καφενείο σερβίρει

μια ανάσα ενός ύπνου μιας βραδιάς

μια απ' τις σελίδες στα σημειωματάρια μιας ζωής

ένα πλακάκι της κεντρικής μεγάλης πλατείας

ένας σταλακτίτης του ογκώδους σπηλαίου

ένα απ' τα σκόρπια οστά στους αρχαίους τάφους που ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι

ένας από τους μαθητές που πέρασαν απ' το ιστορικό σχολείο που ακόμα λειτουργεί

μια σταγόνα της βροχής που πέφτει απ' το πρωί

ένα κεραμίδι στη στέγη

ένας χτύπος του τυμπάνου στο ροκ φεστιβάλ

και μια δοξαριά της βιόλας στο κοντσέρτο

ένας από τους νεκρούς του μαζικού βομβαρδισμού

μια από τις εργάσιμες ώρες αυτού που πήρε τη σύνταξη

ένα από τα σήματα της καμπάνας του χωριού που τοποθέτησε

ο παππούς όταν ήταν πρόεδρος της κοινότητας

ένας από τους πελάτες της ηλικιωμένης εταίρας

μια από τις μητέρες που έδωσαν ζωή και συνεχίζεται η ζωή

ένα παιδί που ήρθε μαζί με τόσα άλλα στον κόσμο και

υπάρχει ακόμα σ΄αυτόν έχοντας πια μεγαλώσε μέχρι να...

είμαι...

είμαστε...