Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (276)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Αφηρηθμός: σε στιγμές αφαίρεσης και απραξίας (π.χ. σε κάποια αναμονή), τα δάχτυλα που χτυπάνε το τραπέζι ρυθμικά ή το μπράτσο της καρέκλας, ή παγιδεύουνε το σταυρουδάκι και το μενταγιόν και τα κουνάνε πέρα δώθε, λίγα κέρματα στη χούφτα ή το κουτί από τα σπίρτα ή τις καραμέλες, το δαχτυλίδι πάνω στο ποτήρι ή την κούπα του καφέ, το κουτάλι στο πιατάκι, το αναδευτήρι του ποτού σαν έλασμα, ένα λαστιχάκι τεντωμένο, η παλάμη απάνω στο μηρό, η γλώσσα πίσω από τα δόντια ή στον ουρανίσκο, τα χείλη που ανοιγοκλείνουνε κι αφήνουνε με ορμή να βγει ο αέρας... κι ένα σωρό άλλα μικρά, μουσικά, ρυθμικά θέματα που παράγει, ακούσια σχεδόν, ο χαλαρός και αφηρημένος άνθρωπος, αυτά είναι ο αφηρηθμός. Και μόνο ένα αυτί ασκημένο, ανθρώπου που αρέσκεται στους ρυθμούς μα και που εκτιμά την απλή, λαϊκή, ταπεινή τέχνη, τον παράγοντα της τύχης στη δημιουργία μα και την αθώα προσέγγιση των ερασιτεχνών, είναι σε θέση να εκτιμήσει τους αφηρηθμούς και με προσοχή τους συλλέγει και ίσως κάποια στιγμή αξιοποιήσει κάποια μέτρα ή καποια αποσπάσματα ή σταθούν έμπνευση για κάποια δικά του, ολοκληρωμένα πλέον και άρτια έργα... Πώς; Εντυπωσιάζεσαι καλή μου αναγνώστρια, καθώς δεν ήξερες αυτό το άλλο ταλέντο, το μουσικό, του Πλαθολόγου; Αχ μικρή μου!... Ας μην ήταν η παροιμιώδης ταπεινότητα και μετριοφροσύνη και θα μπορούσα να σου πω και για τα υπόλοιπα... αν επιμένεις πάντως κάλεσε στο εξήντα εννιά εξήντα εννιά έξι έξι έξι τρία δύο ένα ή στείλε ένα μέηλ (με φωτογραφία), να συναντηθούμε (ένα βράδυ) να τα πιούμ... πούμε. Ευχαριστώ.

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (275)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Σεφιστικέ: ο όρος αναφέρεται στη φιλοσοφία, την προσέγγιση, τις μεθόδους, τις πρακτικές αλλά και τις δημιουργίες μαγείρων και αρχιμαγείρων (σεφ) που αντιμετωπίζουν την τέχνη της παρασκευής εδεσμάτων, φαγητών, γλυκών κ.λ.π. με ένα πολύ... απελευθερωμένο τρόπο, ψαγμένο, κοσμοπολίτικο, ριζοσπαστικό, αντισυμβατικό, χωρίς ταμπού και στεγανά. Το αποτέλεσμα άλλοι το εγκρίνουν, άλλοι όχι, αυτό είναι βεβαίως υποκειμενικό, όμως δε μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι σε κάθε περίπτωση πρόκειται για κάτι εξόχως σοφιστικέ ή μάλλον προκειμένου για μαγειρική... βλ. λήμμα. Π.χ. "Μαριγούλα, τί κάνεις κορίτσι μου; Καλή εβδομάδα. Πώς τα περάσατε το Σαββατοκύριακο; Κάνατε τίποτα;", "Πως, πως, πήγαμε στο Σάββατο το βράδι σ΄αυτό το νέο σεφιστικέ εστιατόριο που άνοιξε στην πλατεία και είναι πολύ της μόδας.", "Ναι, ε; Και τί πήρατε;", "Εμμ... πήραμε ένα βιολογικό κρασί διπλής απόσταξης από ξινόμουρα, χωρίς αλκοόλ, μια σαλάτα από βρύα, λειχήνες, φύκια και ψιλοκομμένες ρίζες πικραγγουριάς με παρθένο μουρουνέλαιο και ορυκτό αλάτι, ο Στάβρος πήρε ένα χταπόδι με καταΐφι και εγώ ένα αρνάκι γάλακτος με σάλτσα ελληνικού καφέ. Μέτριου.", Έτσι ε; Και τί φάγατε;", "Ορίστε;".

Ευχαριστώ Μπεττίνα για τη λέξη που γέννησε το λήμμα 

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (274)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Αριστελίτ: ομάδα ανθρώπων με κάποια κοινή, συλλογική δράση, ένα σκοπό, ένα χόμπυ ας πούμε, που τυγχάνουν όλοι "αριστερών πεποιθήσεων", καλομορφωμένοι, καλοζωισμένοι, καλοσπιτωμένοι, καλοπληρωμένοι σχεδόν πάντα, που ενώ -υποτίθεται- πρεσβεύουν μεταξύ άλλων και τις αρχές της ισότητας, της συμμετοχικότητας, το σεβασμό στα λαϊκά και άλλα δικαιώματα κάθε ανθρώπου κ.λ.π. έτσι και κάνεις ότι  πας κι εσύ να παρεισφρήσεις από ενδιαφέρον προς το αντικέιμενο τους, χωρίς ωστόσο καθόλου να συμμερίζεσαι τα πιστεύω τους και σε πάρουνε χαμπάρι, τότε αντιμετωπίζεις τόσο σνομπισμό που αργά ή γρήγορα απογοητεύεσαι και εγκαταλείπεις - αυτή είναι η αριστελίτ! Εκτός δηλαδή αν δεν είναι έτσι και φταίω εγώ που είμαι βαθύτατα συμπλεγματικό και κομπλεξικό άτομο... Τρέχα γύρευε αναγνώστη ποιά είναι εν τέλει η αλήθεια...

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (273)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Ρουλεμανία: ο εθισμός στον τζόγο είναι ένας από τους ισχυρότερους. Κλάδος του που αφορά το παίγνιο της ρουλέτας ονομάζεται ρουλεμανία και ο πάσχων ρουλεμανής (θηλ. ρουλεμάνα). Πολύ δύσκολη περίπτωση. Η επιστήμη της ψυχιατρικής πασχίζει, αλλά συχνά σηκώνει τα χέρια ψηλά, δηλ. ο θεός μαζί σας ρουλεμανείς αναγνώστες!

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (272)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Μοτοσικλέτι:  η στεναχώρια (σικλέτι - τουρκ. siklet) που πιάνει τον κάτοχο (και οδηγό) μοτοσυκλέτας, όταν αυτή πάθει σοβαρή βλάβη, που τα οικονομικά του δεν του επιτρέπουν να την επικευάσει, αυτό είναι το... βλ. λήμμα. Εξ ου και οι στίχοι του παλιού ρεμπέτικου:
....
μου έσπασε η μηχανή
κι έχω μοτοσικλέτι
μάστορα είμαι πανί πανί
μη μου λες όλο "φέρτη"
...

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Αναπάντεχη συνάντηση

Εγώ γεννήθηκα, μεγάλωσα εδώ
δεν έχω φύγει ούτε στιγμή
κι όταν ήρθε η ώρα να αγοράσω σπίτι
ενάντια σε πολλών τις παραινέσεις
εδώ το πήρα, ζω εδώ
εδώ μένει η μάνα μου
τα ξαδέρφια μου, η οικογένεια μου
η καλύτερη μου φίλη μένει εδώ
εδώ πήγα σχολείο
εδώ ερχόταν στα χρόνια τα νεανικά
η παρέα μου για διασκέδαση
που έχει τόσα μπαρ, καφέ, ταβέρνες
ξέρω τους δρόμους απ' έξω
ξέρω ανθρώπους, ξέρω μαγαζιά
εδώ - κατάλαβες; είναι η γειτονιά μου!

πάνω λοιπόν που είχα αποφασίσει
νε μη σε ξαναδώ ποτέ
με ποιό δικαίωμα και τί...
τί γύρευες εδώ κυρά μου;

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Πωλητής Διευθύνσεων (λήμμα από την Κορπορεϊτπήδεια)

Όχι αγαπητοί αναγνώστες της εγκυκλοπαίδειας μας, δεν πρόκειται περί λάθους. Ουδεμία σύγχυση, ούτε και καμμία σχέση υπάρχει με το γνωστό -στη διοίκηση επιχειρήσεων - τίτλο του "Διευθυντή Πωλήσεων". Ο Πωλητής Διεθύνσεων είναι χαρακτηρισμός. Αφορά υπάλληλο απατεώνα, ο οποίος δολίως κατορθώνει να προσληφθεί σε εταιρία, όπου αποκτά πρόσβαση στις διευθύνσεις - ταχυδρομικές ή ηλεκτρονικές - των πελατών, και τις υποκλέπτει, προκειμένου εν συνεχεία να τις... πουλήσει στον ανταγωνισμό.
Σχετικό παράδειγμα μπορεί να κανείς να δει στην ολοκαίνουρια, ηλεκτρονική, διαδραστική έκδοση της εγκυκλοπαίδειας μας που ερμηνεύει τα λήμματα με δραματοποιημένα σκετς(!), στη διεύθυνση: www.corporatepedia.org/videos=&^%98##@55%
"Αγαπητέ μου κύριε Ντητζ  Ήταλ, ως Διευθυντής Πωλήσεων θα επιθυμούσα να αποσταλεί το δελτίο τύπου για το νέο, καινοτομικό σύστημα μας το οποίο είναι ταυτόχρονα εντυπωσιακά οικονομικό, σε όσο το δυνατόν περισσότερους παραλήπτες", "Μην ανυσηχείτε κύριε Μπάιν Άρυ, το τμήμα επικοινωνίας του οποίου έχω την τιμή να προΐσταμαι, έχει συνεργαστεί με έναν πωλητή διευθύνσεων και έχουμε περί τις εφτακόσιες χιλιάδες μέηλ στη διάθεση μας", "Έξοχα!".

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Κουρσάρος ΙΙ

                                         Στον Γιάννη Βαρβέρη


Ομολογώ ότι αγόρασα τον τόμο
της συγκεντρωτικής έκδοσης
"Ποιήματα 1975 -1996"
αφού είχα διαβάσει προηγουμένως
την είδηση θανάτου του Γ.Β.

Ήξερα ότι ήταν ποιητής, μεταφραστής και
δοκιμιογράφος, χωρίς ωστόσο
να γνωρίζω αυτές τις πτυχές του έργου του
από την άλλη ήξερα καλά για
τα κείμενα θεατρικής κριτικής
που δημοσιεύονταν στην Κυριακάτικη
έκδοση της εφημερίδος "Καθημερινή"
της οποίας ήμουν τακτικός αναγνώστης
και πολύ μου άρεσαν τα κείμενα αυτά
ως προς το ύφος δηλαδή εννοώ
γιατί το περιεχόμενο δεν καταλάβαινα τίποτα
άσχετος τελείως με τα θεατρικά ων
και ούτε τα υπόλοιπα αναφερόμενα καταλάβαινα
ένεκα και η αχανής διαφορά επιπέδου

Ακόμα ήξερα τον Γ.Β. από τις συχνές αναφορές που γίνονταν
σε αυτόν, στο μπαρ Au Revoir της Πατησίων
όπου πήγαινα καθημερινά σχεδόν για κοντά δέκα χρόνια
οι δύο μπάρμαν, ο κύριος Θόδωρος και ο κύριος Λύσανδρος
μα και πολλοί από τους παλιούς πελάτες
και συμπότες του πυρήνα της μπάρας
όπου είχα παρεισφρήσει παρ' ότι νεότερος
αναφέρονταν στον Γ.Β. με αγάπη, θαυμασμό και με καμάρι
που ένας τέτοιος σπουδαίος άνθρωπος
τους τιμούσε, εκεί στο μπαρ, με την παρουσία του
και ήταν "ένας από αυτούς"
επίσης γίνονταν κάποια σχόλια, ότι "δε βγαίνει πια τόσο πολύ"
μαζί με κάποιες διακριτικές αναφορές σε "κάποιο πρόβλημα υγείας"

Κανά δυο βράδυα μάλιστα, που ήμουνα εκεί,  ο Γ.Β.
ήρθε στο Au Revoir, πόσο χάρηκαν όλοι!
και πόσο εγκάρδια τον καλοδέχτηκαν
σκοτώθηκαν ποιός θα τον πρωτοκεράσει
και θα τον συναναστραφεί, μα εκείνος ευγενέστατος
και τόσο χαμηλόφωνος, ψιθυριστός σχεδόν
προτίμησε να αποσυρθεί στο βάθος, σ'ένα από τα τραπέζια
με το φίλο και ομότεχνο του Γ.Κ. και να τα λένε

Τόσα χρόνια μετά λοιπόν, διαβάζοντας σιγά σιγά
τα ποιήματα του τόμου εντυπωσιάστηκα με τη Δύναμη τους
και συνειδοτοποίησα ότι ο ήσυχος και πράος Γ.Β.
ήταν ένας βάρβαρος, βαρβάτος, βέρος, βερβερίνος
πειρατής - κουρσάρος των λευκών πελάγων του χαρτιού
και χάρηκα πολύ και κάπως καμάρωσα που τον "ήξερα" κι εγώ.


Σημειώσεις

Γιάννη Βαρβέρης, 1955-2011, ποιητής, μεταφραστής, δοκιμιογράφος, κριτικός
Γιάννης Βαρβέρης, Ποιήματα 1975-1996, 3η έκδοση Ιούνιος 2008, εκδόσεις Κέδρος, Γ. Γενναδίου 3, Αθήνα 10678, τηλ. 210 3802007, www.kedros.gr, ISBN 978-960-04-1778-4
Bar Aurevoir, Πατησίων 136 - Αθήνα, τηλ.. 210 8230474
Θόδωρος και Λύσανδρος Παπαθεοδώρου, συνιδρυτές, ιδιοκτήτες και μπάρμαν του Au Revoir τη δεκαετία 1994-2004
Γιώργος Καραβασίλης, 1949-2004,  ποιητής, μεταφραστής, κριτικός και φίλος από το Au Revoir

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Σμαρτφόουνς

Στις αρχές του προηγούμενου μήνα
με συνέλαβε η Αστυνομία
για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ
πράξη οπωσδήποτε απερίσκεπτη
ασυνείδητη έως και εγκληματική
το ξέρω και ντρέπομαι, πολύ,
η ποινή ήταν εξοντωτική
μα θα τη δεχόμουνα ακόμη και
αυστηρότερη να ήταν ως μια
ισορροπία δικαιοσύνης και εξιλέωσης
μεταξύ άλλων, μου αφαίρεσαν
το δίπλωμα οδήγησης και έτσι
περιμένοντας να γίνει η δίκη
θα μετακινούμαι στην πόλη
με λεωφορεία και τρένα
γεγονός που καθόλου δε με ενοχλεί
ίσα ίσα ευχάριστο μου είναι
ίσως το μόνο ευχάριστο τον τελευταίο καιρό
καθώς έχω έτσι περισσότερο χρόνο
για διάβασμα και για να κρατώ σημειώσεις
ή λαγοκοιμάμαι γλυκά όπως δονούμενο
το βαγόνι χαυνωτικά νανουρίζει
μα πιο πολύ που βρήκα πάλι
την ευκαιρία να ασκώ την παλιά μου συνήθεια
που η μονήρης μου φύση μου είχε στερήσει
όπως είχα πια καταλήξει σχεδόν Μοναχός
κι εδώ και χρόνια να μη συχνάζω καθόλου
στα μέρη που συναθροίζονται οι άνθρωποι
στα καφέ ξέρω 'γω, στα μπαρ, στα ρεστωράν, στα κοντσέρτα
να λοιπόν που πάλι μπορώ αχόρταγα γύρω
συνεχώς τον κόσμο να παρατηρώ
και πολύ μα την αλήθεια τελευταία απορώ:

χαμένοι σε τί κόσμους ποιός ξέρει
με το φως ν' αντανακλά στα γυαλιά
ή να καθρεφτίζεται στα μάτια
τα δάχτυλα να κουνιούνται αριστερά δεξιά
ή πάνω κάτω, ή να χτυπάνε
σαν πουλάκια που ραμφίζουν νευρικά
άντρες κάθε ηλικίας, μικροί μεγάλοι
γυναίκες το ίδιο, σε παρέες ή μόνες...

τί κάνουν τόσες ώρες οι άνθρωποι αυτοί
χαϊδεύοντας, κοιτώντας τις οθόνες;

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Κόλαση στους αυτόχειρες

Όλο και πιο πολλοί κάθε τόσο μου έλεγαν
μέχρι, που στο τέλος, άρχισα κι εγώ να πιστεύω
πως ήμουνα, λέει, καλός ένας άνθρωπος
παιδί του πατέρα μου που φημίζονταν
για την περισσή του, ξακουστή, καλωσύνη
δε βαριέσαι, είπα, άμα πεθάνω τουλάχιστον,
δηλαδή πολύ σύντομα, θα πάω στον Παράδεισο
και θα ζήσω πλέον δια παντός
σε πράσινα μέρη, σε λιβάδια χλοερά
και γύρω θα πετάν οι αγγέλοι
χαμογελαστοί με πάλευκα φτερά

Και να που πέθανα λοιπόν στην ίδια ηλικία
σχεδόν με τον πατέρα μου, λίγο ενωρίτερα εγώ
όχι από κάποια σπάνια, ανίατη ασθένεια
όπως εκείνος ο καημένος παρά από τις αμεταννόητες
καταχρήσεις που είχα στον εαυτό μου επιβάλλει
μ΄άλλα λόγια δηλαδή, ο ίδιος πήρα τη ζωή μου
και τί παράξενος που είνε ετούτος ο Παράδεισος
σκοτάδια αδιαπέραστα παντού εκτός απ' τα σημεία
που καίνε κάτι πελώριες φωτιές, μυρίζει θειάφι έντονα
και τί άγγελοι είνε αυτοί με κάτι σώματα
μάβρα, κατάμαβρα στιλπνά; και είναι βλοσυροί
και κακομούτσουνοι με αυτιά ορθωμένα, μυτερά
κι έχουν επίσης... μή με γελούν τα μάτια μου;
απαίσια από μια, μακριά και σουβλερή ουρά.

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Πίστη

Θα τα καταφέρουμε
σίγουρα θα τα καταφέρουμε
παρά τις μεγάλες δυσκολίες
και τις - συχνά - αφόρητες πιέσεις
που ασκεί αυτή η απαίσια Κρίση
το λέω και το πιστεύω
και συμπαρατάσσω τον εαυτό μου
με τις στρατιές των αισιοδόξων
θα τα καταφέρουμε
με τη βοήθεια του Θεού
και του Αλκοόλ
και του Πρόζακ.

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Κατάθλιψη

Δάγκωνε Σκύλλα
Πουτάνα
δάγκωνε
να δω στο τέλος
τί θα μείνει
να φας

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Δωμάτιο στο όνειρο

Προχθές το βράδυ είδα ένα όνειρο
ή μάλλον ξημερώματα ήταν
ότι ανακάλυψα λέει, στο σπίτι
ένα άγνωστο καινούριο δωμάτιο
που βρισκόταν κάπου ψηλά
και για να φτάσεις εκεί
ανέβαινες μια σκάλα μεγάλη
με απότομη κλίση
δεν υπήρχε αμφιβολία
ότι το δωμάτιο ανήκε στο σπίτι
ήταν με το ίδιο στυλ ακριβώς
ανακαινισμένο, ίδια χρώματα οι τοίχοι
ίδια επένδυση στο πάτωμα
τάβανι είχε ψηλό και ήτανε
ολότελα άδειο από έπιπλα
παντού όμως σκόνη υπήρχε
πολλή και χνούδια από την αχρηστία
είχε κι ένα μπαλκόνι το δωμάτιο αυτό
με εντυπωσιακά ανεμπόδιστη θέα
έβλεπε πάνω από τα νεοκλασσικά των Εξαρχείων
της γειτονιάς που γεννήθηκα
μεγάλωσα και ζούσα ακόμα
πάνω από τις πολυκατοικίες
τη μισή και πλέον Αθήνα έβλεπες
που αχανής και τεράστια
συνεχώς εξαπλούται
και σχεδόν από άκρη σε άκρη
καταλαμβάνει το λεκανοπέδιο
έβλεπες κι ορισμένα από τα βουνά που το ορίζουν
τον Υμηττό, το Αιγάλεω, την Πάρνηθα
και στο βάθος το λιμάνι, τη θάλασσα
τον Αργοσαρωνικό και τα νησιά
τη Σαλαμίνα, την Αίγινα, το Αγκίστρι
και πιο πίσω ακόμα στο βάθος
τα πολυαγαπημένα Μέθανα
και πάνω απ' όλα να δεσπόζει ο γαλάζιος
-πόσο ήταν γαλάζιος!- ο ουρανός...

Τί να σήμαιναν όλα αυτά
να καταλάβω ούτε μπορούσα
Ύστερα θυμήθηκα ότι και
στο προηγούμενο σπίτι έβλεπα όνειρο
και μάλιστα πάλι και πάλι
ότι ανακάλυπτα ένα δωμάτιο
ισόγειο σ΄αυτήν την περίπτωση
όπως άλλωστε και το ίδιο το σπίτι
και πίσω στο βάθος είχε αυλή με φυτά
πολλά αλλά παραμελημένα
Ω! μα την αλήθεια
τί να σημαίναν αυτά τα όνειρα;
 Για να διαφωτιστώ πήρα από τη βιβλιοθήκη
τον "Καλύτερο Ονειροκρίτη"
των Αρτεμίδωρου, Απολλόδωρου και Ζαρ Αγκ Γκανίντ
των εκδόσεων "Σπύρος Λιναρδάτος"
Κλεισθένους Επτά, Αθήναι
τηλ. πενηνταδύο σαρανταεννιά τετρακόσια δέκα
και ενενηνταδύο τριαντατέσσερα τριακόσια ενενηταδύο
που είχα βρει στα σκουπίδια
τον Οκτώβριο του Δύο χιλιάδες εννέα
και διάβασα τα λήμματα:
......
Δωμάτιο: Καλό και ωραίο δωμάτιο αν έχεις,
θα κάνεις καλές και επιτυχείς επιχειρήσεις.
Αν το δωμάτιο είναι στενό κι ακατάστατα τα
πράγματα σου, τότε θα σου συμβούν τα αντίθετα.

Μπαλκόνι: Αν δεις πως στέκεις όρθιος σε μπαλκόνι,
σημαίνει πως έχεις ψωροπερηφάνια και γίνεσαι
αντιπαθής στους φίλους σου. Αν κάθεσαι σε μπαλκόνι
θα πετύχεις στη δουλειά σου. Αν χτίζεις μπαλκόνι,
οι δουλειές σους θα πάνε καλά, ενώ αν πέφτει το
μπαλκόνι σου θα συμβεί το αντίθετο.

Αυλή: αν κάθεσαι στην αυλή του σπιτιού σου
θα πάψουν οι γκρίνιες με τους δικούς σου
κι από δω και πέρα θα περάσεις καλά.
Αυλή μεγάλη και καθαρή, ευτυχία σημαίνει.
Για τους ανύπαντρους μάλιστα, καλό γάμο.
Αν δεις αυλή σκουπισμένη και με ψηλά δέντρα
ανακούφιση και υγεία θά 'χεις. Αν όμως τα δέντρα
είναι χαμηλά και καχεκτικά στεναχώρια και πλήξη.
Αν δεις κόσμο στην αυλή σου, περίμενε φασαρίες,
αρώστια και θάνατο ακόμη και συγγενούς σου.
Αν πέσει κεραυνός στην αυλή σου, περίμενε
το θάνατο γονιού σου. Γάτες, κότες, σκύλοι
στην αυλή σημαίνουν γκρίνια. Μαύρη κατσίκα
γούρι. Πρόβατο, πίκρα. Άλογο, δόξα. Γάιδαρος,
επιτυχία. Γελάδα παχειά, πλούτη, αδύνατη, φτώχεια.
......

Μα δε μπορώ να πω ότι διαφωτίσθηκα.

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Όχι άλλοι στίχοι

Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή
δεν ήταν της μοίρας το γραφτό
δεν τό 'θελε η τύχη
"δεν το χειρίστηκες καλά"
μου λένε φίλοι και γνωστοί
"βιάστηκες, πίεσες, ήσουν πολύ αυθόρμητος
δεν γίνονται καημένε έτσι αυτά...
... θέλει χρόνο, κόπο, άλλο στυλ..."
Δεν ξέρω τί θέλει και τί δε θέλει
ξέρω μόνο ότι τρεις μήνες τώρα
έχω μαραζώσει απ' τον καημό
μέχρι που τις προάλλες κάτι
μέσα μου έκανε "κρακ"
κι είπα δεν πάει άλλο, τέρμα πια
και θα ξεκινήσω με μια ενέργεια
συμβολική: για χάρη σου Κυρία
τέρμα πια οι στίχοι

Αχ! Παναγίτσα μου, τί λύτρωση είναι αυτή
τί υπέροχη αίσθηση απελευθέρωσης
ξαναβρήκα τη γαλήνη, την ηρεμία μου
σταμάτησα και το πιοτό που τό 'χα ξαναρχίσει
κοιμάμαι καλύτερα τα βράδυα
καθάρισα και τακτοποίησα το σπίτι
έγινα ξανά επιμελής στην εργασία μου
συνάντησα φίλους και συγγενείς
που είχαν όλο παράπονα ότι τους αγνοούσα
πήγα πάλι στο γυμναστήριο
έπιασα τα χόμπυ μου που είχα παρατήσει
Αχ! Παναγίτσα μου τί καλά...

...κι όσο περνούν οι μέρες όλο και καλύτερα
να! κατηφορίζω τον πεζόδρομο
να πάω σε μια δουλειά
και πλησιάζω το καφέ
που καθώς έχει ζεστάνει ο καιρός
έχει βγάλει τραπέζια και καθίσματα
έξω γεμάτα κόσμο
πλησιάζω και δεν αλλάζω δρόμο
από τον - σε βαθμό μανίας- παράλογο
φόβο μου μην είσαι ανάμεσα τους
και συναντηθούμε, ορίστε!
δεν ήταν τόσο δύσκολο
απλώς περνώ και συνεχίζω κατηφορίζοντας...
"Χρήστο!" ...πώς;
"Χρήστο!", γυρνάω, Α! δεν είναι δυνατόν!
"Γεια, τί νέα;"
"Ορίστε;"
"Τί κάνεις λέω;"
"Σιγά μη σε νοιάζει"
"Έλα, αηδίες.... ω! μισό λεπτό, συγγνώμη"
Από μηχανής θεός χτυπά το κινητό
και καθώς στρέφεις να μιλήσεις
εξαφανίζομαι τρέχοντας, ποιά αξιοπρέπεια;
τέσσερα τετράγωνα πιο κάτω
σταματώ να πάρω ανάσα

Μα έπρεπε να γίνει αυτό; ήταν ανάγκη;
και... και επιτέλους δεν κάνει τόση ζέστη πια
τί τά 'χες τότε τα μπράτσα σου γυμνά
και γιατί ήταν τόσο άψογα
ξυρισμένες οι μασχάλες σου;
και κυρίως: γιατί γελούσες;
αυτό εξήγησε μου, γιατί γελούσες;

Όπως λοιπόν λέγαμε και πιο πάνω:
Αχ! Παναγίτσα μου!


Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

Αχ! Πεταλούδα

Αχ!  πέτα, πέτα,
Πεταλούδα
Αχ! Πόσο! τα χρωματιστά
Φτερά σου
Αχ! δε φταίω εγώ
Συ λίγο μ' άφησες
στη χρωματιστή
Σκιά σου