Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2021

Γλέντι στου Φαρφουλά

 

             αφιερωματικό
             δημοσιεύεται κατόπιν της ευγενικής αδείας που παρασχέθηκε
             υπό του αφ-ιερωμένου Δ.Κ.

                                            ευχαριστίες
                                       ο αφ-ιερέας Χ.Δ.Τ. 


Τα παλιά τα χρόνια, στο χώρο των εκδόσεων - βιβλιοπωλείου "Ο Φαρφουλάς", προς την αρχή της οδού Μαυρομιχάλη, πλάι από το ιστορικό κτίριο του Φυσικού - Χημείου, στο κέντρο της Αθήνας, πολλά βραδάκια όταν ο καιρός ήταν γλυκός, αλλά και -συχνότερα- τα μεσημέρια του Σαββάτου, γίνονταν συγκεντρώσεις με αφορμή παρουσιάσεις, ομιλίες και άλλες εκδηλώσεις. Οι φίλοι του Φαρφουλά, βιβλιόφιλοι διάφοροι αλλά και άλλοι ετερόκλητοι, συναθροίζονταν εκεί. Μετά το πέρας της εκδήλωσης, τη συνοδεία αναψυκτικών, οίνου, σπίρτων και μεζέδων, ξεκινούσαν συζητήσεις μεταξύ των παρισταμένων, λέγονταν νέα, χωρατά, ανέκδοτα κ.λ.π. Προοδευτικά η ατμόσφαιρα γινόταν όλο και πιο ζωηρή και ευφρόσυνη, το κέφι άναβε, ξεσπούσαν γέλια, ανταλλάσσονταν πειράγματα, κάπου κάποιος ξετρύπωνε ή είχε φέρει μαζί του ένα μπαγλαμά, μια λύρα, ένα λαγούτο... Πιάνανε λοιπόν το τραγούδι, μερικές φορές και το χορό. Όταν, με το καλό, η μάζωξη τελείωνε, κινούσε ο καθείς για τον προορισμό του, όλοι ανάλαφροι και ευαρεστημένοι.

Αναπολώ τις εποχές εκείνες και θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου, που μπόρεσα να είμαι εκεί, σε αρκετές από αυτές τις περιστάσεις. Τις προάλλες συνάντησα συμπτωματικά, φίλο παλιό από τις μέρες κείνες. Μιλούσαμε σχετικά και μου ανέφερε ότι είχε τραβήξει ένα μικρό βίντεο με το κινητό του από μια τέτοια γιορτή, θα τό 'ψαχνε και θα μου τό 'στελνε ως ντοκουμέντο. Πράγματι, ο καλός και συνεπής φίλος, μου το έστειλε λίγες μέρες μετά. Συγκινήθηκα παρακολουθώντας το, προσπάθησα να θυμηθώ αλλά δεν είμαι βέβαιος αν ήμουν παρών τη συγκεκριμένη ημέρα. Πάντως, το βίντεο αφορούσε βασικά την εκτέλεση ενός τραγουδιού, μιας "ρεμπετομαντινάδας", οι στίχοι της οποίας εμένα μου φάνηκε να προέκυψαν μάλλον εκείνη την ίδια στιγμή και όχι να ήταν εκ των προτέρων έτοιμοι - γραμμένοι, με άλλα λόγια δηλαδή μιλάμε για προϊόν της παλιάς και σπουδαίας τέχνης του αυτοσχεδιασμού. Επιχείρησα μιαν απομαγνητοφώνηση και μεταφέρω πιο κάτω τα λόγια, με κάποιαν επιφύλαξη (μικρή πάντως) καθώς το περιβάλλον είναι κάπως "θορυβώδες", από γέλια, παλαμάκια και επιδοκιμασίες. Μετά το πέρας της εκτέλεσης ακούγεται θερμότατο χειροκρότημα το οποίο κάποια στιγμή σκεπάζει ή - εκ μέρους αγνώστου - ηχηρότατη αναφώνηση: " Ε ρε γλέντιααα...!".


Ιδού οι στίχοι:


Αντιστάσου στην ανία

με καλή λογοτεχνία


Σύρε στη Μαυρομιχάλη

να ξεφύγεις απ' το χάλι


Πήγαινε στου Καράβολα

και δε θα νοιώσεις άβολα


Κι αν έχεις λίγο τον παρά

θε νά 'βρεις κάποιο Βουτυρά


Όπως κι έργα του Χρηστάκη

πού 'τανε σωστό μορτάκι


Κι ασφαλώς Παπαδιαμάντη

γεια σου Διαμαντή διαμάντι


Μόστρα κούκλα στη βιτρίνα

μέσα όλοι περνάνε φίνα


Βιβλιόφιλοι κι αλάνια

κι ο καπνός κάνει ντουμάνια


Μα κι απ' όξω οι γλεντζέδες

τσίπουρο, κρασί, μεζέδες


Και βαρούνε και το ντέφι

άμα έρχουνται στο κέφι


Ε ρε να ζήσει ο Φαρφουλάς

και να καπνίζει ο λουλάς


Γεια σου ρε φίλε Διαμαντή

που δεν την έχεις και κοντή


Βρε εδώ περνάνε ωραία

όλοι αντάμα και παρέα


Ώπα, ώπα κι ωπαλά

πώς γλεντούν στου Φαρφουλά!


Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2021

Περί τέχνας διαφόρους προθυμότατος πλην όμως ούτε τόσον δα επιτυχής

 Σαράντα πήχεις έραψα

ένα μονό κολάρο

δυο μήνους ματσακόνιζα

το μεσιανό φουγάρο

 

Ξύλα, μαδέρια κάρφωνα

δε στέριωνε γιοφύρι

τα μερεμέτια μου άστοχα

στο τρυγοπατητήρι

 

Κοπάδια εξολόθρευα

βρώμικες κατσαρίδες

κι απέ τον τόπο γιόμιζαν

σμήνη από ακρίδες

 

Με τσιμεντοκονίαμα

κάλυβα χαραμάδες

μ΄άνοιγαν πάλε πιο βαθές

αμέσως σαν πηγάδες

 

Με τόπι καραβόπανο

σκάρωσα μιαν αιώρα

έπεσεν ο αιωριστής

κ' είναι στο γύψο τώρα

 

Βίδωσα όλους τους αρμούς

με δίχως παξιμάδια

λυθήκαν τα βιδώματα

τ΄άτιμα, τα ρημάδια

 

Εις το μεγάλο τα ταψί

έψεσα μια φτερούγα

και κάθε τζάμι άσπρισα

μες στου χωριού τη ρούγα

 

Εικόνες εζουγράφισα

με κολοβό πινέλο

μια βιόλα κατασκεύασα

χωρίς ούτε σκαρπέλο

 

Η βάρκα μου φουντάρισε

στο πρώτο της ταξίδι

και το κρασί που έβγαλα

το βάνουμε για ξύδι

 

Πα στο κορφί σκαρφάλωσα

στο όρος το μεγάλο

αλλά το ύψος μ' έκανε

τα σωθικά να βγάλω

 

Στην κοπελιά την έμορφη

έκανα μια καντάδα

μα η στρίγγλα μάνα μού 'ριξε

νερά απ' τη μπουγάδα

 

Σα φωτογράφος τράβηξα

τις πόζες εμπνευσμένες

πώς γίνηκε και ήτουνε

στη μέση όλες κομμένες

 

Μέταλλο σφυρηλάτησα

να σάξω δαχτυλίδι

μα βγήκε φάλτσο - τό ΄καμα

του κουδουνιού γλωσσίδι

 

Με το σουγιά εσμίλεψα

το κούτσουρο σε κόρη

ωραίο μου λέγαν ταίριαξες

κι ογλήγορο βαπόρι


...


Έγραψα ποίημα λυρικό

με στίχους αθανάτους

οι αναγνώστες έρχουνται

να με βαρέσουν - Νά τους!


Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2021

Μια (ακόμη) απόδραση στα Μέθανα

Α, μα είναι στ' αλήθεια

ένα υπέροχος μέρος αυτό

γαληνεύει εδώ η ψυχή μου

και μου φαίνεται ο κόσμος καλύτερος

ως επίσης ο τόπος κάνει σα ν' αναδύεται

και να κυριαρχεί όχι τον συνηθισμένο

μα έναν άλλον

καλύτερο μου εαυτό.  


Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2021

Το αρπακτικό, θλιπτικό άγχος

Κατά βάθος, τό ΄ξερα

αυτές τίς λίγες, μα πόσο ωραίες μέρες

των απροσδόκητων και προωθημένων μες στο χρόνο διακοπών

πως τ΄ όρνιο πρέπει κάπου νά ΄ταν κρυμμένο

και να τώρα, βράδυ της επιστροφής

που πάλι φανερώθηκε

μπήγει τα νύχια σουβλερά

και με το ράμφος κοφτερό

τσιμπάει, δαγκώνει, κόβει, τρώει

πεινασμένο.


Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2021

Η εύρεση(;)

Μια βδομάδα ήταν χαμένος

ανησυχούσαν, ρωτούσαν, τον ψάχνανε

βρέθηκε τελικά μ' αγνοείται ακόμα

στο σπίτι του μέσα

στο κρεββάτι ξαπλωμένος

αναληφθείς και πεθαμένος.