Τρίτη 25 Απριλίου 2017

Ο αντάξιος


Άμα το δω το πράγμα από απόσταση
ψύχραιμα και αντικειμενικά
μιλώ για την - όποια- δική μου αξία
εν σχέσει με αυτήν των
- ο Θεός να τα κάνει – στιχουργημάτων μου
σε κάποια, ελάχιστα, κατώτερος προκύπτω
όπως και ανώτερος κάπως σε μερικά
μα στην πλειοψηφία τη σχεδόν ολοσχερή
ισάξιος ακριβώς νομίζω
και ειναι αυτή μια νομοτέλεια
μία δικαίωση, μια ισορροπία
μια αρμονία είναι
εκ τούτου και τα βράδια
αφού έχει τελειώσει
άλλη μια μέρα συγγραφής, διορθώσεων
επιμέλειας και φροντίδας
και αφού βεβαίως έχω φάει τη σούπα μου
μακάριος και ήσυχος κοιμούμαι.

Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

Η κατάντια


Α ρε καημένε πώς κατάντησες
που ήσουν άρχοντας και έπινες
το ένα κατόπιν του άλλου
τα πολυάριθμα σκοτς ον δη ροκς
ή τα εκλεκτά και σπάνια
ουΐσκυ μωλτ τα σκέτα
αργά με απολαυστικές γουλιές
ή παγωμένη μπύρα
σε δυσθεώρητες ποσότητες
(το αγαπημένο σου ποτό)
και οίνο άφθονο
λευκό, ροζέ ή ερυθρό, αναλόγως
τα συνοδευτικά πλούσια εδέσματα
ή τα αρωματικά, τα δυνατά αποστάγματα
κι ακόμα τόσα τζιν και βόντκα και μαρτίνι

Α ρε κατακαημένε πώς κατάντησες
τώρα στου εξεταστηρίου την αναμονή
έξω απ' τον τομογράφο τον αξονικό
γουλιά γουλιά από ποτήρι πλαστικό
το διάλυμα να καταπίνεις το πικρό
με τη γαστρογραφίνη.

Τρίτη 18 Απριλίου 2017

Πεινώντος λόγος παραληρηματικός (η δίαιτα)


Κόλλησε το στομάχι μου στην πλάτη
κάνε κάτι, κάντε κάτι

Τρεις μέρες σωστές έχω να φάω
και πεινάω, πώς πεινάω

Μισός έμεινα πού 'χα κορμάρα
τί ζαλάδα, τί κομμάρα

Αχ! φέρτε μου μία βαθιά πιατέλα
έλα, έλα, έλα, έλα

Με αχνιστή και πλούσια καρμπονάρα
στην κοιλιά μου κάνει αντάρα

Και αρνί στη γάστρα με πιλάφι
ή κυνήγι, άγριο ελάφι

Μια σαλάτα όλο βιταμίνη
μια τσιπούρα, ένα λιθρίνι

Γεμιστή αλανιάρα μια πουλάδα
και μια χύτρα φασολάδα

Ό,τι υπάρχει θα τα φάω όλα
κι επιπλέον μια μπριζόλα

Κι ένα γλύκισμα για να τελειώσω
α, θα πλήρωνα όσο όσο

Σκληρά της πείνας κι άγρια τα εδάφη
άγριο ελάφι, άγριο ελάφι

Ζω μονάχα μ΄αυτήν την ελπίδα
δώστε μια οδοντογλυφίδα.


Σάββατο 15 Απριλίου 2017

Ο αγρός


Καταραμένος τόπος, άγονος, ξερός
άνυδρη γη θρυμματισμένη
πέτρες και σκόνη
κι ούτε ένα δέντρο για να ρίχνει
παρηγορητική σκιά
ούτε ένας θάμνος θαλερός
ένα ανθοφόρο
να ξεκουράζει τη ματιά
και την ψυχή
ούτε δα ένας νεαρός βλαστός
πράσινος, τρυφερός και νέος

στον αγρό του Κεραμέως.

Μεγάλο Σάββατο '017

Παρασκευή 14 Απριλίου 2017

Οι λουόμενοι


Δεν ειν' μόνο κάθε μέρα
την περίοδο αυτήν
που σταυρώνουμε τον Κύριο και Θεόν
είναι κάθε μία μέρα
σα βροχή στάζει το αίμα
Αυτού εφ΄ημάς
και επί τα τέκνα ημών.


Μεγάλη Παρασκευή '017


Τρίτη 11 Απριλίου 2017

Η μια πλευρά κι η άλλη


Γλυκεία που είναι
καθώς λεν'
η αμαρτία
όταν βυθίζομαι εντός της
πόσην πολλήν που μου παρέχει
παρηγορία
μα πάλι...
οσάκις καταφέρω
μακρά της για να κρατηθώ
και να διάγω βίο
ήσυχο και ειρηνικό
τότε μονάχα νοιώθω
εν απαρτία.

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Το χατίρι


Για πολλοστή φορά
δέκατη τώρα ημέρα
με αγωνία προσπαθώ
απ’ την απαίσια συνήθεια
να απεξαρτηθώ
και ταπεινόφρονα ζητώ
Θεία Χάρις, Θεία Πρόνοια
γλυκειά Μητέρα του Θεού
φύλακες Άγγελοι, να βρω
σ’ ετούτη την απόπειρα τη δύναμη
και να μου γίνει το χατίρι 

σκέτο χυμό γεμίζω το ποτήρι. 

Κυριακή 9 Απριλίου 2017

Ποιός ανήκει πού


Χρόνια και χρόνια
πάντα δηλαδή
εκ γεννετής που λένε
στην ίδια γειτονιά
και κάθε Σάββατο
στην ίδια λαϊκή αγορά
στην περιλάλητη λαϊκή
της Καλλιδρομίου, στα Εξάρχεια
σαν ήμουνα παιδί
με τις θείες ή τη μάνα μου
με παίρνανε μαζί να με προσέχουν
να μη μ΄αφήνουν μοναχό
ή έτσι και για γούστο
και ήταν πράγματι
ένας κόσμος μαγικός η λαϊκή
ύστερα συχωρέθηκε η μία θεία
και πιο μετά σταμάτησα
όταν εγώ έφηβος όντας πλέον
που δεν ήθελα να συνοδεύω
τις μεγάλες τις γυναίκες
μέχρι άλλα πέρασαν χρόνια
κι άρχισα τότε πάλι να πηγαίνω
ότι είχαν πια κι άλλο μεγαλώσει
να μην τις αφήνω μοναχές, να τις προσέχω
να τις βοηθάω με τις σακκούλες, το καρότσι
τους λογαριασμούς, τις πληρωμές
μα κι έτσι, απλά για γούστο
και σιγά σιγά μού ‘μαθαν
τους αγαπημένους τους πωλητές
και πάγκους προϊόντων
που μετά από τόσα χρόνια
είχαν επιλέξει
αυτός έχει τα καλύτερα σταφύλια
αυτός τα μαρούλια τα τρυφερά
εκείνος τα γλυκά τα μανταρίνια
και είχανε πια γνωριστεί μ’ αυτούς
αλλά και με τα παιδιά, τους γαμπρούς, τις νύφες τους
και πιάνανε λίγο ψιλή
κάθε φορά κουβέντα
κι ύστερα συχωρέθηκε κι η άλλη θεία
και ρώταγε η μάνα μου στη λαϊκή
«τη θυμάσαι την αδερφή μου;»
και κουνούσαν οι ανθρώποι το κεφάλι
ή πάλι έλεγε στη νεαρή μανάβισσα
«αχ! κορίτσι μου, τον θυμάμαι τον πατέρα σου
καλός άνθρωπος, τον αγαπούσαμε
η αδερφή μου κι εγώ»
κι ύστερα συχωρέθηκε κι η μάνα μου...
το επόμενο διάστημα
πηγαίνοντας στη λαϊκή μονάχος
δοκίμασα να παίρνω κι από αλλού
όπου τύχει, σταφύλια, μαρούλια
μανταρίνια και λοιπά
για να διαπιστώσω ότι αλίμονο
η θεία και η μάνα μου είχαν δίκιο
και κατέληξα ξανά στους ίδιους πωλητές
και απολάμβανα επιδοκιμαστικά τα προϊόντα
και μου άρεσε που πιάναμε
και λίγο την κουβέντα
αυτήν την αίσθηση οικειότητας
που αποκτά κανείς
μετά από τόσα χρόνια

Κι άμα καμμιά φορά
τυχαία βρεθώ
κάποια άλλη μέρα
σε άλλες λαϊκές
σε άλλες γειτονιές
και τύχει να βλέπω ξαφνικά
αυτούς τους ίδιους
τους «δικούς» μου πωλητές
της δικιάς μου λαϊκής
νοιώθω περίεργα
κάτι παράξενο συμβαίνει
μόνο δεν ξέρω τί απ’ τα δυο
σα να μην ανήκουνε αυτοί εδώ
ή εγώ να μην ανήκω.


Σάββατο 8 Απριλίου 2017

Ο ηλικιωμένος γείτονας


Μια ζωή θα μπορούσες
να πασχίσεις
να προσπαθήσεις
να επιδιώξεις
για κάτι ωραίο
κάτι σπουδαίο
κάτι ανεκτίμητο

μα εσύ μονάχα θέλησες
ένα διώροφο ακίνητο
κι απ’ έξω να παρκάρεις
και κάθε Κυριακή να πλένεις
το αυτοκίνητο.

Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

Τί με συνέφερε


Την ώρα (την πολλή ώρα)
που στεκόμουν στην ουρά (τη μεγάλη ουρά)
του καταστήματος (πάντα ουρά έχει εδώ)
με τυλίξανε μάβρες οι σκέψεις
ένεκα που δεν είχα καθόλου τα κέφια μου
ως συχνά συμβαίνει να μην έχω
κι έλεγα να δεις
που στην προσεχή ιατρική εξέταση
που μου είχαν υποδείξει
κάποιο σοβαρό εύρημα θα υπάρξει
και δε θα ζήσω να χαρώ
το ωραίο ξύλινο πεζοπορικό ραβδί
που μόλις είχα προηγουμένως
για τη συλλογή μου αγοράσει
και βαστούσα στο χέρι

κείνη την ώρα
ένα πείραγμα ενός υπαλλήλου σε συνάδελφο
έκανε όλο το προσωπικό να ξεσπάσει
σε γέλια τρανταχτά

και τα γέλια τα σάρωσαν όλα.


Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

Το δίπλωμα


Απέκτησα το δίπλωμα οδήγησης
εικοσιτρίω όταν ήμουνα χρονώ
θυμάμαι τότε κοίταγα την ημερομηνία λήξεως
και μου φαινόταν αδιαννόητα μακρινή
τώρα που πέρασαν χρόνια και χρόνια και την ξανακοιτώ
δεν είναι που μοιάζει πιο κοντινή, πιο οικεία
είναι που αναρωτιέμαι
άμα θα ζήσω να τη φτάσω.

Τετάρτη 5 Απριλίου 2017

Το σαλτάρισμα*


Αισθάνομαι το μυαλό μου να στροφογυρνά
με ιλιγγιώδη ορμή
στα όρια να ξεφύγει
αισθήματα δεν έχω πια
φιλοδοξίες έχω πάψει από καιρό
συγκρότηση, ψυχραιμία, πίστη, ελπίδα καμμιά
άδειος, κενός περιφέρομαι
το μόνο πού ‘χει μείνει μια ανάμνηση
κι αυτή δικιά σου.

*τίτλος δανεισμένος από την ομώνυμη ποιητική συλλογή της Πάολας Ρεβενιώτη, εκδόσεις Σιγαρέτα, Αθήνα 1985

Τρίτη 4 Απριλίου 2017

Ο χαμός


Νοιώθω τα χάνω
καθετί γύρω γκρεμίζεται
πέφτει σα χάρτινο
παγιδευμένος
σ’ ένα κόσμο εφιάλτινο.


Δευτέρα 3 Απριλίου 2017

Πικρά, πεντάστιχος διαπίστωσις, ολίγον προ του τέλους, εις γλώσσαν λαϊκήν


Ποτέ δεν τό ‘λεγα ρε συ
χυδαίο μου φάνταζε, θρασσύ
η ζωή πως νόημα δεν έχει
κι αδύνατη ότι είναι
δίχως κρασί.

Κυριακή 2 Απριλίου 2017

Ο φιλικός κριτικός λογοτεχνίας


Το στιχούργημα τούτον
σπουδαίον εστί
ο ρυθμός ίσως τέλειος
και η γλώσσα μεστή
η ρίμα δε, άψογη
η ιδέα πιστή
από πλήθος αξίζει
να διαβαστεί
κι όχι ολίγους
μόνο δη φίλους
και να ξεχαστεί.