Είμαι υπέρ

(παράφραση Χ.Δ.Τ. του γνωστού κειμένου «Είμαι εναντίον» του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου, από το 1979)

3/1/’015 – Νοσοκομείον Γεννηματά, Κλινική ΩΡΛ/Γυναικολογική, Αθήνα

Είμαι υπέρ όλων των τιμητικών διακρίσεων από κάθε προέλευση και πηγή. Είναι πιστεύω η πιο λεπτή, η πιο ευγενική φιλοδοξία να θες να ξεχωρίζεις από το κοπάδι. Να μην επιθυμείς να είσαι απλά «εις εκ πολλών».
Είμαι υπέρ και των βραβείων που εξυψώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Διότι βραβεύω σημαίνει ότι αναγνωρίζω την αξία κάποιου ανώτερου από εμένα και δεν πρέπει να είμαστε επιλήσμονες αλλά ευγνώμονες για την διαφορά των καλυτέρων μας. Παίρνω βραβείο σημαίνει ότι έχω την ευθυκρισία να διακρίνω ότι υπερέχω και κάποτε θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι στη ζωή υπάρχουν οι ηγέτες.
Είμαι υπέρ των χρηματικών επιχορηγήσεων. Δίκαιο είναι στο χέρι ορισμένων να εναποτίθενται χρηματικά ποσά. Ανέκαθεν οι χορηγίες ικανοποιούσαν την εύλογη ανάγκη ορισμένων για διακρίσεις και για χρηματικές απολαβές. Η –υποτιθέμενη- ατομική ανεξαρτησία που βάλλεται εξ αυτών, είναι –τελικά- ένας μύθος.
Είμαι υπέρ των λογοτεχνικών συντάξεων. Γιατί να πεθάνω στην ψάθα τη στιγμή μάλιστα που το κράτος με άρμεξε μια ζωή και να μη με ζει, στο εξής, το υπουργείο; Ως αναγνώριση δηλαδή της ποιητικής προσφοράς μου να με ζει το Δημόσιο. Έτσι το κράτος επεμβαίνει δραστικά (αναλαμβάνοντας όλα τα βάρη και τις ευθύνες) στη ζωή ενός επιφανούς πολίτη όπως εγώ.
Εις ότι με αφορά, έχω αγαστές σχέσεις με το κράτος όπως – θεωρώ – ο καθένας θα έπρεπε. Συνεργάζομαι τακτικά με πολλά υπουργεία, γεγονός για το οποίο καυχιέμαι και χάρη στις γνωριμίες μου και τις καλές μου σχέσεις τυγχάνω και των σχετικών, αναμενόμενων ελαφρύνσεων και απαλλαγών στην εφορία. 
Είμαι υπέρ των εφημερίδων. Στηρίζουν τους άξιους, στηλιτεύουν τους μηδαμινούς, αποκρούουν τους ημέτερους, πειθαναγκάζουν τους κατά φαντασίαν απροσκύνητους. Διαμορφώνουν καταστάσεις και πραγματοποιούν θεαματικές ανατροπές. Δεξιές, αριστερές, κεντρώες, όλες έχουν το ρόλο τους και φροντίζουν να τα έχουν καλά με όλους.
Είμαι υπέρ των ομάδων αλληλοϋποστήριξης που οι κακοπροαίρετοι και συμπλεγματικοί αποκαλούνε κλίκες. Είναι χρησιμότατες, υπερασπίζουν τους δικούς τους ανθρώπους εξοβελίζοντας τους αλλότριους και τους ασχέτους. Όποιοι δεν τους παραδέχονται πατάσσονται με σφοδρότητα και πολύ σωστά. Επιτελούν το έργο τους υπεύθυνα χωρίς να ιδρώνει το αυτί τους από τους πάσης φάσης χαρακτηρισμούς και τις κατηγόριες περί γλύφτηδων, τζουτζέδων και σκουπιδιών του παρόντος και του μέλλοντος.
Είμαι υπέρ των κουλτουριάρηδων. Αμφισβήτησαν τα πάντα με γόνιμο τρόπο. Αποενοχοποιήθηκαν από τα στερεότυπα της εμφάνισης, άφησαν υπερήφανα τα μαλλιά και τα γένια τους μακριά οι άντρες, έπαψαν να ξυρίζονται οι γυναίκες… ζήτω οι τρίχες! Πολλοί ενοχλούνται από την εύστοχη κριτική τους, ιδίως οι πουλημένοι και οι σκάρτοι. Εγγράμματοι άνθρωποι, σπουδασμένοι. Ευτυχώς αποκαθίστανται άμεσα επαγγελματικά με διορισμό στο υπουργείο. Αμείβονται ικανοποιητικά διατηρώντας αναλλοίωτο τον ιδεαλισμό τους, χωρίς να αλλοτριώνονται από το κατεστημένο.
Είμαι υπέρ κάθε ιδεολογίας, οποιασδήποτε απόχρωσης. Οι γοητευτικές και προοδευτικές ιδέες είναι το μόνο όπλο απέναντι στα τιποτένια ανθρωπάκια που φυτοζωούν  κρυμμένα και φοβισμένα. Τα όμορφα λόγια τους αντανακλούν τα πέραν κάθε υποψίας έργα τους. Και όσο πιο ταπεινοί οι στίχοι, τόσον πιο υψηλοί οι στόχοι.
Προπάντων είμαι υπέρ κάθε ατομικής φιλοδοξίας που καθημερινά μας εμποδίζει από μικρούς ή μεγάλους συμβιβασμούς. Αν κάτι εμποδίζει σήμερα να κυριαρχήσουν παραγοντίσκοι και τσανάκια φταίει εξ’ ολοκλήρου το κωλοχανείο και όχι οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες. Είναι δυνατόν να ισχυρίζεται κανείς ότι πιάστηκε η μέση του οδοκαθαριστή γιατί πετάμε τάχα εμείς το τσιγάρο μας στο δρόμο; Ή μήπως για την κατάντια της λογοτεχνίας μας πού ‘γινε τόσον σκάρτη, φταίει –αν είναι δυνατόν- η δική μας σκαρταδούρα;