Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (290)

 ...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Χαβαλεδοιάρροια, η: περιπαικτικά πειράγματα και διακωμώδηση της κατάστασης του, προς τον πάσχοντα από δοιάρροια. Π.χ.: Με τί αδημονία και χαρά περίμενες αυτήν την εκδρομή με την παρέα… Και τί ωραία διαδρομή, τί ωραίο μέρος ο προορισμός, τι όμορφο πέτρινο, παραδοσιακό κτίριο ο ξενώνας που νοικιάσατε, μες στα βουνά και μες στα δάση, τι ωραία τούτη η στιγμή το απόγευμα, τριζοβολά το τζάκι κι όλοι μαζεμένοι γύρω με τσιπουράκι ή κρασάκι χαλαρώνετε, χαζεύετε τη φωτιά που καίει δυνατή και περιμένετε να γίνει θράκα για να μπούνε πάνω τα λουκάνικα και τα κρεατικά που ασφαλώς θα τιμηθούν δεόντως, μαζί με τα συνοδευτικά που περιμένουν στην κουζίνα, βυθίζεσαι στην πολυθρόνα και σκέφτεσαι πως «μερικές φορές η ζωή είναι πράγματι ωραία»… μα ξαφνικά… αμάν! τί βίαιη σύσπαση των σπλάχνων είναι αυτή, τί απότομο, αιφνίδιο σφίξιμο στο στομάχι; Βολίδα πας στην τουαλέττα, ίσα που προλαβαίνεις να κατεβάσεις τα παντελόνια, τα βρακιά και.. έκρηξη! Έκρηξη που ακολουθείται από κρουνηδόν αποβολή υγρών, μάλιστα υγρών με το συμπάθιο («νερό με πήγε» που λέει κι ο λαός…). Μπα σε καλό μου, τι έπαθα; Μια ψύξις, κάποια ίωση; Μήπως ήτανε τρόφιμο λες κάποιο χαλασμένο; Βγαίνεις από το μπάνιο κάθιδρος, χλωμός, κομμένα είναι τα γόνατα μα… κι ανακουφισμένος… Ξανακάθεσαι πλησίον της φωτιάς, η ζέστη σα να σε συνεφέρνει κάπως και εύχεσαι από μέσα σου να τέλειωσε ως εδώ, μοιράζοντας «όλα καλά» και «τίποτα» στους φίλους που ρωτάνε τι συμβαίνει, μα δεν περνούν πέντε λεπτά και να τα ίδια πάλι, επανάληψις, ομοία εντελώς, χαμπάρι όλοι παίρνουνε κι αντί (κάνε φίλους να δεις καλό) να σπεύσουν κάποιο ιμόντιουμ να σου δώσουνε ή κάποιο αυτοσχέδιο άλλο γιατρικό, ή να σου πούνε λόγια ενθαρρυντικά, να σου κρατούν το χέρι… αρχίζουν αυτοί χαβαλεδοιάρροια και δούλεμα ψιλό γαζί και καλαμπούρι με τραγουδάκια σκωπτικά: «Οι κάνουλες ανοίξανε και το κρασάκι τρέχει, έελα έελα, και το κρασάκι τρέχει» ή να λεν με ύφος βαρυσήμαντο «δεν τό ‘πε άλλωστε και ο μέγας φιλοσόφος Ηράκλειτος αγαπητοί; Τα πάντα ρει! Τα πάντα ρει!»... και συ να βράζεις από θυμό και λύσσα (δε σού ΄φτανε ο νταλκάς σου) και καμμία να μη βρίσκεις δύναμη συγχώρεσης ή αφεσης, το μόνο που σε κρατά να είναι η ελπίδα ότι κάποια φορά στο μέλλον θ’ αντιστραφεί η κατάσταση και θα βρεθείς εσύ σε θέση ισχύος, με άλλα λόγια ότι «θ΄ αλλάξουνε οι ρόλλοι και θ΄ ανοίξουνε οι... %@λοι!».