Το μπογαλάκι

Αγαπητοί επισκέπτες, αναγνώστες και φίλοι, το ιστολόγιο εύχεται "καλή χρονιά και καλή επιτυχία".

Την περίοδο αυτή, λόγω ιδιαίτερα παρατεταμένης έλλειψης εμπνεύσεως και συγγραφικής δυστοκίας (τί λες ρε ρεντίκολο; δε ντρέπεσαι καθόλου;) και πολύ μεγαλυτέρας του έως τώρα συνήθους και σε βαθμό νοσηρό πλέον οκνηρίας (τώρα μάλιστα, τώρα μιλάς σωστά), δημοσιεύονται ορισμένα κείμενα "χαμένα" ή "αποκηρυγμένα"(βρε αθεόφοβε,  ποιός νομίζεις ότι είσαι που έχεις και "χαμένα" ή "αποκηρυγμένα" κείμενα, τρομάρα σου;), ευχαριστούμε για την καταννόηση.

Καλή ανάγνωση.

Το μπογαλάκι

Όταν έφτασα χρονώ τριαντατρία

είπα να κάνω τον απολογισμό μου,

είδα πως τίποτα πια νόημα δεν έχει

και πήρα απόφαση να φύγω, να τα παρατήσω.

Όμως εκεί που ετοίμαζα

με κάτι λίγα πράματα ένα μπογαλάκι,

ήρθε ένα μικρό, ξανθό κοριτσάκι

και μού’πε μες στ’ αυτί «Σ’ αγαπάω».

Και άλλαξα απόφαση

κι είπα να συνεχίσω,

να το ιδώ να μεγαλώνει

κι ότι να γίνει

κι όσο μπορώ
και γω να τ’ αγαπάω.