Για λόγου της

Αγαπητοί επισκέπτες, αναγνώστες και φίλοι, το ιστολόγιο εύχεται "καλή χρονιά και καλή επιτυχία".

Την προσεχή περίοδο, λόγω ιδιαίτερα παρατεταμένης έλλειψης εμπνεύσεως και συγγραφικής δυστοκίας (τί λες ρε ρεντίκολο; δε ντρέπεσαι καθόλου;) και πολύ μεγαλυτέρας του έως τώρα συνήθους και σε βαθμό νοσηρό πλέον οκνηρίας (τώρα μάλιστα, τώρα μιλάς σωστά), θα δημοσιευθούν ορισμένα κείμενα "χαμένα" ή "αποκηρυγμένα", ευχαριστούμε για την καταννόηση (βρε αθεόφοβε,  ποιός νομίζεις ότι είσαι που έχεις και "χαμένα" ή "αποκηρυγμένα" κείμενα, τρομάρα σου;).

Καλή ανάγνωση.

Για λόγου της

Απόψε έμεινα μόνος μου

την πόρτα μου αμπάρωσα

και για του λόγου σου Κυρά

λίγα στιχάκια σκάρωσα.

Να τα διαβάζεις και να κλαις,

να με θυμάσαι και να λες:

τί κι άμα ήτανε μπεκρής

τεμπέλης και ρεμάλι,

όσο μ’ αγάπησε αυτός
δε θ΄ αγαπήσουν άλλοι.