Αχόρδιστα

Αχόρδιστα, αχόρδιστα μένουν καιρό

τα όργανα πολλά κρουστά

με τον καιρό που έχω μαζέψει

"ω! μα είστε καλλιτέχνης, μουσικός;"

"τί λες μωρέ; σου φαίνομαι εγώ για καλλιτέχνης;

υπάλληλος είμαι ιδιωτικός

στέλεχος χαμηλόβαθμο μεγάλης εταιρίας"

"και τότε πώς; θέλω να πω...γιατί;"

"άσε, είναι μια παλιά, μεγάλη ιστορία"

"α, μα πείτε μου, πείτε μου λοιπόν

πολύ - πολύ θέλω να την ακούσω"

"μα δεν έχει κανένα ενδιαφέρον σοβαρό"

"ε, μα ελάτε σας παρακαλώ,

αυτές, αυτές οι πιο καλές είναι ιστορίες"

"αφού έτσι θες, άκου το λοιπόν!.....":

πριν από τριάντα χρόνια έγινε σχεδόν

έφηβοι ήμασταν, πηγαίναμε σχολείο

τρεις φίλοι αχώριστοι κι εγώ

στις πρώτες τότε μουσικές αναζητήσεις

όλο ακούγαμε μ' ενδιαφέρον και αχόρταγα

πολύ δεν ήθελε να πούμε πως

θα φτιάξουμε και εμείς συγκρότημα

είχε οικονομήσει ένα από μας

μια δωδεκάχορδη ηλεκτρακουστική κιθάρα

κι ο άλλος ένα μίνι αρμόνιο, μικρό

τόσο που έμοιαζε παιχνίδι

ο άλλος όλο έλεγε ότι θα πάρει μπάσο

ποτέ δεν πήρε ούτε έμαθε ποτέ

μα ήταν πάντα "ανόργανο"

μέλος του συγκροτήματος

κι έκανα εγώ την προφανή επιλογή

τα τύμπανα να παίζω δηλαδή ή τα κρουστά

πού 'ναι και το πιο εύκολο

-τρομάρα μου- έτσι νόμιζα

και να σου πάω στο συνοικιακό

κατάστημα πωλήσεως μουσικών οργάνων

ψάχνω να βρω το πιο φθηνό

καθ' ότι άφραγκος - ένα ζευγάρι άθλια μπόνγκος

που ούτε κουρδίζαν ούτε τίποτα

κι αν ήθελες το δέρμα να τεντώσεις

να το θερμάνεις έπρεπε

σε καμμιά σόμπα ξέρω γω

ή με το μπιστολάκι

μα εγώ χαιρόμουνα πολύ

καινούριο τ' όργανο μου

και πάνω στο δέρμα έγραψα ημικυκλικά

του συγκροτήματος το όνομα ως κάνουν

στο μπρος μέρος της γκρανκάσας οι ροκ μπάντες

και να λοιπόν, ξεκινήσαμε να παίζουμε

κάνοντας πρόβες (τα χρόνια κείνα λέγαμε

"κάνω πρόβα" όχι "τζαμάρω") στα δωμάτια στα σπίτια μας,

με τον καλό καιρό στο λόφο, στο θεατράκι

σε πλατείες, αλάνες και γωνιές

με τίποτα φίλους για ακροατές

ή μερικές φορές (αυτές ήταν οι πιο ωραίες)

με κορίτσια, συμμαθήτριες ν' ακούνε

τα τραγούδια μας και να λικνίζονται

ή δεύτερη φωνή να σιγοτραγουδούνε

άλλων γνωστών καλλιτεχνών τραγούδια λέγαμε

είχαμε ορισμένες διασκευές

και μόλις τρία τέσσερα δικά μας τραγουδάκια...

έτσι πήγαινε ώσπου ήρθε η μεγάλη η στιγμή

συμμετοχή σε συναυλία, σχολική, ηλεκτρική

με όργανα κανονικά κομπλέ

με μικροφωνική και ενισχυτές

νομίζω τα λεφτά πρέπει να τά 'βαλε

ο σύλλογος γονέων κηδεμόνων του σχολείου

κι ένας που ξέραμε μαθητής παλιός

παίρνοντας και μια μικροαμοιβή ως ηχολήπτης

κανόνισε να νοικιάσουμε τον εξοπλισμό

μαζί με ένα συνθεσάιζερ και ένα σετ

τύμπανα κανονικά συν τα πιατίνια

διαθέσιμα για μια βδομάδα πριν έως και τη συναυλία

αδειάσαμε μια αποθηκούλα στο σπίτι του τραγουδιστή

και μεταφέραμε εκεί τα συμπράγκαλα όλα

αρχίσαμε να προβάρουμε πυρετωδώς

πελάγωσα λιγάκι με τα ντραμς

μα κάποια τελικά άκρη κατάφερα να βγάλω

ο πατέρας του αρμόνιο και δεύτερη φωνή

μετέφερε εμάς και τα όργανα

της συναυλίας την ημέρα στο σχολείο

και έγινε, τί να σας πω...

χαμός και θρίαμβος, τρελλή επιτυχία

ούρλιαζαν τα κορίτσια από κάτω λες

και ήμασταν οι Μπητλς

χειροκροτούσαν οι συμμαθητές

χαμογελούσαν οι δασκάλοι 

η συναυλία τέλειωσε

λίγους μήνες ύστερα τη χρονιά εκείνη

τελειώσαμε και το σχολείο

μετά, λίγες φορές προβάραμε ακόμα και διαλύσαμε

πάλι καλά που σώζονται

κάποιες που κάναμε

ερασιτεχνικές ηχογραφήσεις

με ένα κασσετόφωνο φτηνό

και ανοιχτή ακρόαση όπως λεν

η πιο απλή - η πιο  "χύμα" τεχνική

χα! τί σημασία η τεχνική

ψυχή άμα υπάρχει έχει;

και όχι επειδή ήμασταν εμείς

μα αλήθεια ώρες ώρες σαν ακούω ξανά

σ΄αυτά τα ντοκουμέντα ηχητικά

ψυχή που περισσεύει βρίσκω...

πέρασε καιρός και κάποια μέρα

έτσι μου ήρθε να παίξω λίγο μοναχός

έβαλα τα μπόνγκος κοντά σε μια θερμάστρα ηλεκτρική

να ζεσταθεί το δέρμα να τεντώσει

ξεχάστηκα όμως και τέζαρε το δέρμα δυνατά

ώσπου σκίσθηκε:  χρααπ!

πάνε τα θρυλικά μου μπόνγκος

πολύ στεναχωρήθηκα κι από

απογοήτευση τα πέταξα

κακώς! σκέφτομαι τώρα, έπρεπε

κρατήσει να τα έχω

θά 'βρισκα τρόπο να τα επισκευάσω η και

να τα βελτιώσω ακόμα

θα τά 'χα ως αναμνηστικό

χρησιμοποιώντας τα καμμιά φορά

ειδικές σε περιστάσεις...

για ένα διάστημα τα παράτησα

κάποια στιγμή βρήκα μια ευκαιρία

σ' ένα κατάστημα δεύτερο χέρι οργάνων

πήρα ένα ταμπούρο, ένα χαϊχάτ, κάτι πιατίνια

συν βάσεις κι άλλα διάφορα σιδερικά

και έστησα το μινι σετ στου δωματίου μια γωνία

λίγο το λίγο άρχισα να παίζω ξανά πάλι

(χαρές που έκανε η μάνα μου κι η γειτονιά)

να λοιπόν ξύπνησε νέα φορά μέσα μου η όρεξη

είχα στραφεί κι αλλού σε ότι αφορά

τα μουσικά μου γούστα και σύμφωνα μ' αυτά

έβαλα μια αγγελία σε μουσικό περιοδικό

για να στηθεί πάλι συγκρότημα

ανταποκριθήκαν μερικοί και μερικές

και άντε πάλι ξεκινήσανε οι πρόβες

ετούτη τη φορά έπαιζα τύμπανα αποκλειστικά

πηγαίναμε σε στούντιο ιδιωτικά ή με το νοίκι

με τον τραγουδιστή και κιθαρίστα κάπως κολλήσαμε

αν κι είχε ακούσματα πιο ποπ απ' τα δικά μου

τα υπόλοιπα μέλη έρχονταν και φεύγαν, εναλλάσονταν

ώσπου πάει έσβησε και το συγκρότημα αυτό

κι έμεινα πάλι μοναχός μου

και πάλι παραιτήθηκα, πάλι το ξαναβρήκα, ωσπού

εν τέλει μετακόμισα απ΄ την εστία οικογενειακή

σ΄ένα κονάκι ολόδικο μου (επ' ενοικίω)

ένα μποέμικο, ψηλοτάβανο, ευρύχωρο

παλιό με χίλια προβλήματα μα και μαζί ωραίο

διώροφο της περιοχής με εσωτερική αυλή

μς γείτονες εναλλακτικούς και ξηγημένους

όπου εκεί το πάθος το παλιό εκ νέου ζωντάνεψε

και η διάθεση επανήλθε κι ένεκα η ιδιωτική

αυτόνομη διαβίωση μαζί με τον πολύ διαθέσιμο το χώρο

άρχισα ακατάσχετα να αγοράζω και να προμηθεύομαι

και να σωρεύω όργανα κρουστά κάθε λογής

και άλλα τύμπανα πολλά, πιατίνια και μπαγκέτες

κοπάνια, σκουπάκια, αξεσουάρ, κουδουνικά

μαζί μαράκες, κόνγκας, ταραμπούκες και καχόν

και άλλα κι άλλα ακόμα και μεταλλόφωνα και ντέφια

και μποντράν, σέηκερ κι άλλα τόσα

γιόμισε ο τόπος, μισό δωμάτιο τό 'κλεισα με δαύτα

και να! για μια φορά ακόμα, με ένα νέο φίλο

που έπαιζε κιθάρα κι ωραία τραγουδούσε

να πάλι ερασιτεχνικές πρόβες, ηχογραφήσεις

και μετά πάλι τίποτα, σπανίως μόνο που και που

καταπιανόμουν μοναχός ωσότου ήρθε

-περάσαν χρόνια- η ώρα μετεστέγασης σ' ένα σημαντικά

μικρότερο διαμέρισμα (ιδιοκτησία πλέον) σε πολυκατοικία...

τα κρουστά ήρθανε μαζί κι εξόν για κάτι δευτερεύοντα

που βρήκαν καταφύγιο στα ψηλά ράφια της βιβλιοθήκης

όλα τα άλλα στήθηκαν κανονικά, παρεταγμένα κατά μήκος

του μεγάλου τοίχου στο υπνοδωμάτιο και δίπλα στο κρεββάτι

Μα δεν είναι το ίδιο πια

κέφι δεν έχω πια κανένα

άγομαι, φέρομαι, άδειος, μουντός

με βία ίσα που διεκπεραιώνω τα χρειώδη

μένουν εκεί σκόνη μαζεύοντας

έχουνε χαλαρώσει εντελώς

τα δέρματα, οι μεμβράνες

οι χτύποι ακούγονται σαν πάνω σε χαρτόκουτα

ή σε ψαροκασσέλες...και πώς αλλιώς;

αχόρδιστα, αχόρδιστα επί μήνες

μένουν εκεί τα πολλά κρουστά όργανα μου

αχόρδιστα κι αυτά... όπως και τόσα άλλα.