Η σταγόνα

Μετά από μία περίοδο μακράς αποχής

που πολλούς διήρκεσε μήνες

από μια δηλαδή "φάση οφφ"

καθώς να λέν συνηθούν

από ουσίες εξαρτημένοι οι χρήστες

βρέθηκα εν μέσω των εορτών

(πόσο μισώ τα Χριστούγεννα, πόσο!)

στο σπίτι Πρωτοχρονιά συγγενίδος μου

που συνηθίζει κάθε χρόνο την ημέρα αυτή

να παραθέτει τραπέζι... και πήγαμε

ο διακοσμημένος ο χώρος λοιπόν

το δέντρο και τ' άλλα στολίδια

ζεστασιά στην ατμόσφαιρα, απαλή μουσική

το φως των κεριών ένα γύρω αναμμένα

μυρωδιές φαγητών σχεδόν έτοιμων

από την σε πυρετώδεις ετοιμασίες κουζίνα

μα πιο πολύ χαμόγελα τα θερμά

οι αγκαλιές, το καλωσόρισμα, αγάπη

συγγενικών και φιλικών των προσώπων

(μα αυτά βρε ηλίθιε ειν' τα Χριστούγεννα)

πολύ θετικά με προδιάθεσαν και

πρόθυμα ζήτησα κάτι αν μπορώ να βοηθήσω

τα μπουκάλια κρασί με το κόκκινο

μου ζήτησαν αν μπορούσα ν' ανοίξω

προσεκτικά στο τραπέζι εκάθισα

και βύθισα το τιρμπουσόν στη φιάλη

τράβηξα και βγήκε ο φελλός μ' ένα φλοπ!

μια σταγόνα που πάνω του κρέμονταν

έσπευσα να μαζέψω πριν πέσει

στο τραπεζομάντηλο λευκό που αστράφτει

και πριν καταλάβω τί έκανα

στο στόμα την έφερα για να την γλείψω

Ααα! τί αισθήσεων έκρηξις!, στη μύτη το άρωμα

στη γλώσσα, στον ουρανίσκο η γεύση

το ευχάριστο στο λάρυγγα κάψιμο

η ζεστασιά στο στομάχι

και πώς είναι δυνατόν με τέτοια ποσότητα

στο σώμα το μούδειασμα, στο κεφάλι η ζάλη

και σαν κόπασε η έκρηξη με τρόμο κατάλαβα

πως μόλις είχα σπάσει των μηνών τη σκληρή διακοπή μου

και σαν αντίδραση μού 'ρθε το μόνο να

μια ακόμα σταγόνα που εντόπισα κι αυτήν να την πάρω

κι ύστερα βουβός και σα μάρμαρο έμεινα

δύσθυμος, κατηφής, βαρύς, λυπημένος

το κατάλαβαν κάποιοι και ρωτούσαν επίμονα

τί, ξαφνικά τί συμβαίνει;

τίποτα, διαβεβαίωσα, τίποτα

και το τραπέζι ξεκίνησε

τα πρώτα εδέσματα απόθεσαν πάνω

και γίνηκε ευχετήρια η πρόποση

τα ποτήρια στα χέρια υψωμένα

με το κόκκινο, το κόκκινο κρασί

εκτός εκείνα των παιδιών που είχανε νεράκι

και το δικό μου που ήτανε ζεστή

(αχ! τό 'χαμε ξεχάσει συ πως δεν....)

γεμάτο κόκα κόλα.