Μιλούσαμε για ποιήματα
πριν από μερικές ημέρες
Εσύ φορούσες το καινούριο
σου πουλόβερ
και γω την παλιά μου
μπλούζα
και μιλούσαμε για
ποιήματα
Τα ποιήματα, λέω εγώ,
είναι
μικρά, μικροσκοπικά
φιαλίδια
που περιέχουν ελάχιστες
σταγόνες
από αρώματα περίφημα και
σπάνια
Λίγοι είναι στον κόσμο
οι αρωματοποιοί, ποιητές
τους λένε
που ξέρουν, περνώντας
μέρες και νύχτες
στα εργαστήρια που έχουν
μέσα τους
να παρασκευάζουν και να
συσκευάζουν τα αρώματα
Εγώ δεν ξέρω να φτιάχνω
φιαλίδια με αρώματα
Προσπαθώ να φτιάξω
μαντήλια, ελαφρά
αρωματισμένα
Ίσως μια μέρα μάθω την
τέχνη καλά
Υπόσχομαι ένα για σένα
Άκου τί έπαθα που μύρισα
ένα ποίημα
Ζαλίστηκα
Λιποθύμησα
Ονειρεύτηκα
Ότι μπήκα στο σκοτεινό
δάσος
Πεινούσα
Έφαγα ένα από τα
μανιτάρια
που φύτρωναν στη σκιά
ενός δέντρου
Νύσταξα
Κοιμήθηκα
Ονειρεύτηκα
Πως κοιμόμουν
Σε μια καλύβα από καλάμια
στην ακρογιαλιά
Ονειρευόμουν
Πως ήμουν αγκαλιά με μια
κοπέλλα
και κοιμόμασταν αγκαλιά
στην άμμο
και ονειρευόμουν πως ήταν
νύχτα σε νησί
και πίναμε μαζί κρασί
καθώς τα φώτα
αντανακλούσανε στη θάλασσα
Το κρασί με μέθυσε
Κοιμήθηκα βαριά στην
αγκαλιά της
Είδα άσχημα όνειρα
Πως ενώ δεν ήμουν κυνηγός
πλήγωσα μια μικρή πάπια
Γιατί; Γιατί;
Άραγε θα ξαναπετάξει;
Πέτα μικρή μου πάπια,
πέτα ψηλά
Κι άσε τον αέρα να
χαϊδεύει
τα υπέροχα φτερά σου
Πέτα και γω θα σε δω
και θα χαρώ
Και θα φτιάξω ένα μαντήλι
για Σένα.
Γράφτηκε στις 31/12/1994
Δημοσιεύτηκε (ιστολόγιο) στις 11/12/2014, είκοσι
χρόνια μετά
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου