Καθώς εδώ και κάμποσον
καιρό
(επάνω από ένα χρόνο)
σκοτώνω αργά και σταθερά
τον εαυτό μου
το στίχο σκέπτομαι συχνά
απ΄το λυπητερό τραγούδι
του κήτους του θαλάσσιου
σε ερμηνεία γέροντος ψαρά
κι είναι τα λόγια μια
παρηγοριά
και κάπως σαν μια
αιτία...:
"Σαν νά 'χαν ποτέ
τελειωμό
τα πάθια κ' οι καημοί του
κόσμου".
29/4/'011
Μαυρομιχάλη 91 - Νεάπολη/Εξάρχεια, Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου