Η Ουρλιαχτή

Από βρέφος όταν έκλαιε
απορούσαν οι γονείς της
φωνή πού ‘χε τόσο δυνατή
                            η Ουρλιαχτή

κι ύστερα νήπιο ως ήταν
οι ατέλειωτες τσιρίδες της
τρυπούσαν σου το αυτί
                           η Ουρλιαχτή

στο σχολείο τα παιδιά τα απωθούσε
με κραυγές και κείνα ψάχναν
να κρυφτούνε στην αυλή
                         η Ουρλιαχτή

την κρατήσανε στο σπίτι
μήπως κάπως ηρεμήσει
μήπως τακτοποιηθεί
                        η Ουρλιαχτή

μα χειρότερα γινόταν
κάθε μέρα που περνούσε
η καημένη, η πτωχή
                         η Ουρλιαχτή

στο φρενοκομείο χρόνια, έχει πλέον ηρεμήσει
στην αλέα περπατάει κι ένα μπαστουνάκι έχει
όταν θέλει για να στηριχτεί
                          η Ουρλιαχτή

κι όταν οι ασθενείς φωνάζουν
σαν τα μάτια της δακρύζουν και στο πρόσωπο της βλέπεις
μία λύπη να έχει εκεί ζωγραφιστεί
                          η Ουρλιαχτή.

Σημ. Κραυγομανία/ αγγλ. Klazomania (από το ελληνικό κλάζω=κραυγάζω):  πολύ σπάνια πάθηση-διαταραχή, οι πάσχοντες ουρλιάζουν ανεξέλεγκτα.