Βλέπω φίλε μου πως είσαι
πολύ αναστατωμένος
και ότι αυτά τα
προβλήματα που προέκυψαν
σου έχουν προκαλέσει
μεγάλη ταραχή
και ξέρω πως εσύ θα
προτιμούσες
σαν τα ήσυχα, τα ακίνητα
της λίμνης τα νερά
η ζωή σου κάθε μέρα νά
'ναι
(αυτό ωστόσο μάθε άλλοι
το λεν βούρκο και τέλμα)
όμως εσύ αυτό θα
επιθυμούσες
μια αδιατάραχτη και ήρεμη
γαλήνη
σου λέω όμως φίλε μου,
όσο και αν ακούγεται παράξενο,
πως και ζωή χωρίς
προβλήματα και αναποδιές
και βάσανα και πίκρες
πάλι πλήρης δεν είναι
και πως έτσι θα αισθανθείς
κάποια στιγμή
όταν τελειώσουν τα...
Τί σαχλαμάρες είν' αυτές
που μ' αραδιάζεις;
τί μωρότητες και τί
παραδοξολογίες;
γιατί θα πρέπει πες μου
να αντέξω εγώ
όταν Εκείνος που ήταν
τέλος πάντων και κοτζάμ...
όταν Αυτός στα γόνατα πεσμένος
παρακάλαε
να αποφύγει το μαρτύριο
κι έλεγε (γιατί το είπε -
ποιός το αμφισβητεί;):
"Παρελθέτω απ' εμού
το ποτήριο...".
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου