Τζάνκι στη Μπενάκη

Σ' αυτήν την πόλη που αγκομαχά και ασθμαίνει

και ο εορταστικός στολισμός των Χριστουγέννων

περισσότερο τονίζει παρά απαλύνει το γεγονός

αυτής της πόλης στο κέντρο απόγευμα

σε ένα (ακόμα) κατάστημα

κλειστό λόγω της Κρίσης

που τα κατεβασμένα ρολλά του τα κάλυπταν

από πάνω ως κάτω αφίσσες

με αναγγελίες συναυλιών

μουσικών συγκροτημάτων

σ΄αυτό το πολύχρωμο φόντο εμπρός

στεκόσουν με τον ιδιαίτερο τρόπο

που στέκονται οι τζάνκις

λυγισμένα τα πόδια

σαν έτοιμη κάτω να σωριαστείς

μα δεν έπεφτες

παλινδρομώντας ελαφρά πίσω μπρος

λίγο υψωνόσουν λίγο λύγιζες πάλι

με τα μάτια κλειστά και το στόμα να χάσκει ανοιχτό

και το χέρι σφιγμένο γροθιά στον αέρα μετέωρο

δίπλα στο κεφάλι κρατώντας (λες)

ένα αόρατο ακουστικό τηλεφώνου

κοντά μαλλιά, ρούχα απλά

ανοιχτά καλοκαιριάτικα πέδιλα

σχετικά νέα γυναίκα

από μένα πάντως πιο νέα

σ΄αυτήν την πόλη που αγκομαχά και ασθμαίνει

σε ποιούς κόσμους ήσουν χαμένη;

            Κέντρο Αθήνας, οδός Εμμανουήλ Μπεννάκη

            Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου (του Αγίου Σπυρίδωνος)

            2012