(Άρθρο της εφημερίδος «Η Μεταμεσονυκτία», φύλλο 17ης Αυγούστου 2010, στήλη «Η γωνιά του αρχισυντάκτη»)
Αγαπητοί αναγνώστες, πολλές φορές και πολύ συχνά, με διάφορες αφορμές ή και χωρίς καμμία, θυμάμαι τον πολυαγαπημένο μου παππού, τον οποίο λάτρευα. Για παράδειγμα, την προηγούμενη εβδομάδα, οπότε και βρέθηκα στο χωριό μου, στους τόσο οικείους χώρους του σπιτιού της οικογένειας, εκεί που τόσα και τόσα καλοκαίρια και Χριστούγεννα και Πάσχα είχα περάσει, με τα ξαδέρφια και τους θείους και τις θείες, τη γιαγιά και – κυρίως – τον παππού.
Επιστρέφοντας χθες στο γραφείο της εφημερίδας, βρήκα την είδηση της αποτρόπαιας επίθεσης, στο κέντρο της πόλης, εναντίον ανυπεράσπιστων μεταναστών, στην πλειοψηφία τους υπερηλίκων, γυναικών και παιδιών. Αναλυτικά θα διαβάσετε, καλοί μου αναγνώστες, σχετικά με το θέμα αυτό, στη στήλη του αστυνομικού ρεπορτάζ, από τους ειδικούς συνεργάτες μας.
Ωστόσο, δε μπόρεσα – με αφορμή το περιστατικό αυτό – να μη θυμηθώ (και πάλι) τον παππού κι ένα από τα πολλά τραγουδάκια που μας έλεγε, για να μας ψυχαγωγήσει.
Ένα τραγουδάκι που μίλαγε για Ρώσσους και Γάλλους και Σκωτσέζους και έγχρωμους, σε μια εποχή που τέτοιους ξέραμε μόνον από τα βιβλία του Ιουλίου Βερν που αχόρταγα διαβάζαμε.
Καημένε, αγαθέ, καλέ μου παππού…. σήμερα μπορεί και να σε παρεξηγούσαν για τις «ρατσιστικές αποχρώσεις» και το πνεύμα μισαλλοδοξίας και φυλετικών διακρίσεων, που χαρακτηρίζει τους στίχους του……. Αχ! παππού.
Μέσα στης νυκτός το σκότος
νά ‘σου ένας τσιγκούνης Σκώτος
και μες στης αυγής την άλλως
ένας τζαναμπέτης Γάλλος
και στου πρωϊού το δρόσος
ένας μεθυσμένος Ρώσσος
τί θα δω το μεσημέρι;
να! Αιγύπτιο καμηλιέρη
και τί τ’ απομεσήμερο;
Μάβρον του Κογκό.. μα ήμερο!
ποιόν θα δεις το δειλινό;
Τούρκο μωαμεθανό
Κι όταν έρθει το βραδάκι;
αααα! εκεί να δεις μεράκι!
Έλληνα υπερήφανο
με παχύ μουστάκι
στην ταβέρνα τραγουδά
μ’ αγκαλιά το μπουζουκάκι
Ποιόν απ’ όλους προτιμάς
θα μου πεις παιδάκι;
Μα…. τον Έλληνα παπού!
δώσμου ένα φιλάκι…
Καληνύχτα σου παππού
Όνειρα νά ’χεις γλυκά
καλό μου εγγονάκι.
Αγαπητοί αναγνώστες, πολλές φορές και πολύ συχνά, με διάφορες αφορμές ή και χωρίς καμμία, θυμάμαι τον πολυαγαπημένο μου παππού, τον οποίο λάτρευα. Για παράδειγμα, την προηγούμενη εβδομάδα, οπότε και βρέθηκα στο χωριό μου, στους τόσο οικείους χώρους του σπιτιού της οικογένειας, εκεί που τόσα και τόσα καλοκαίρια και Χριστούγεννα και Πάσχα είχα περάσει, με τα ξαδέρφια και τους θείους και τις θείες, τη γιαγιά και – κυρίως – τον παππού.
Επιστρέφοντας χθες στο γραφείο της εφημερίδας, βρήκα την είδηση της αποτρόπαιας επίθεσης, στο κέντρο της πόλης, εναντίον ανυπεράσπιστων μεταναστών, στην πλειοψηφία τους υπερηλίκων, γυναικών και παιδιών. Αναλυτικά θα διαβάσετε, καλοί μου αναγνώστες, σχετικά με το θέμα αυτό, στη στήλη του αστυνομικού ρεπορτάζ, από τους ειδικούς συνεργάτες μας.
Ωστόσο, δε μπόρεσα – με αφορμή το περιστατικό αυτό – να μη θυμηθώ (και πάλι) τον παππού κι ένα από τα πολλά τραγουδάκια που μας έλεγε, για να μας ψυχαγωγήσει.
Ένα τραγουδάκι που μίλαγε για Ρώσσους και Γάλλους και Σκωτσέζους και έγχρωμους, σε μια εποχή που τέτοιους ξέραμε μόνον από τα βιβλία του Ιουλίου Βερν που αχόρταγα διαβάζαμε.
Καημένε, αγαθέ, καλέ μου παππού…. σήμερα μπορεί και να σε παρεξηγούσαν για τις «ρατσιστικές αποχρώσεις» και το πνεύμα μισαλλοδοξίας και φυλετικών διακρίσεων, που χαρακτηρίζει τους στίχους του……. Αχ! παππού.
Μέσα στης νυκτός το σκότος
νά ‘σου ένας τσιγκούνης Σκώτος
και μες στης αυγής την άλλως
ένας τζαναμπέτης Γάλλος
και στου πρωϊού το δρόσος
ένας μεθυσμένος Ρώσσος
τί θα δω το μεσημέρι;
να! Αιγύπτιο καμηλιέρη
και τί τ’ απομεσήμερο;
Μάβρον του Κογκό.. μα ήμερο!
ποιόν θα δεις το δειλινό;
Τούρκο μωαμεθανό
Κι όταν έρθει το βραδάκι;
αααα! εκεί να δεις μεράκι!
Έλληνα υπερήφανο
με παχύ μουστάκι
στην ταβέρνα τραγουδά
μ’ αγκαλιά το μπουζουκάκι
Ποιόν απ’ όλους προτιμάς
θα μου πεις παιδάκι;
Μα…. τον Έλληνα παπού!
δώσμου ένα φιλάκι…
Καληνύχτα σου παππού
Όνειρα νά ’χεις γλυκά
καλό μου εγγονάκι.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου