Λύση λυτρωτική, σωτήριος (το υστερότερο αλκοολικό ποίημα)

Το ίδιο πράμα κάθε φορά
προβάλλει από το πουθενά
λύση μοναδική, λαμπρή, σωτήριος
μια λύση ποιητήριος
έτσι ονομάζω δηλαδή
εγώ το γεγονός
ότι την πρώτη μέρα διακοπής
μετά από χρήση παρατεταμένη επί μακρόν
που έχει τσακίσει το κορμί
κι έχει αφήει το μυαλό
θολό και μουδιασμένο
ωστόσο από άγνωστη προέλευση
χωρίς καθορισμένη αιτία
αρχίζουνε αίφνης ν' αναβλύζουνε
και με ροή ακατάσχετη λέξεις ποταμηδόν
στίχοι, αλλεπάλληλες στροφές και ρίμες
ως και εικόνες διάφορες
ιδέες, χαρακτήρες, περιγραφές
και ξεκινούνε όλα αυτά να καταγγράφονται
να πέρνουνε μορφή, να επεξεργάζονται
και ύστερα να δακτυλογραφούνται
μία κορύφωση δημιουργίας μα και
μέρες γεμάτες ύπνο ήσυχο
και με κεφάλι καθαρό
και την επόμενη απ' το πρωί τα ίδια πάλι
και πιάνεις αναπόφευκτα και λες
κάποια στιγμή στον εαυτό σου
ότι υπάρχει οδός, προοπτική
μια άλλη ζωή λες πως υπάρχει

Μ' αλίμονο, δε διαρκεί πολύ
σύντομα έρχεται πάλι μια μέρα
συγκεκριμένα μια βραδιά
που έχει γίνει ο κόσμος όλος γκρίζος
και άτονος κι επίπεδος
κι ο αέρας γύρω πνιγηρός
κι ένας ογκόλιθος στο στήθος σου έχει κάτσει
και νόημα σε τίποτα δε βρίσκεις

Τότε - το ίδιο πράμα κάθε φορά
προβάλλει από το πουθενά
λύση μοναδική, λαμπρή, σωτήριος
λύση ποτήριος.