Αν επιμένεις τελικά συνηθισμένος όντας

Θες επειδή ως παιδί έως κι έφηβος
μου άρεσε το ψάρεμα
κι όλα τα καλοκαίρια στο χωριό, στις διακοπές
μ' αυτό καταγινόμουν
είτε ίσως διότι σε ηλικία μεταγενέστερη πολύ
ξεκίνησα ενασχόληση με δραστηριότητες στη φύση
μεταξύ άλλων και με τη σπηλαιολογία
...γι αυτό δεν ήταν ίσως
για μένα πρόβλημα, μπελάς
παρά μια πρόκληση έως και να μου κάνει κέφι
ούτε που συμπάθησα ποτέ τη βίαια λύση της κοπής
και για το σφαγέα εμπνευστή της
σεβασμό ουδέναν είχα
παρά έπιανα σιγά σιγά να προσπαθώ
λίγο το λίγο να ξεσφίξω
με υπομονή κι επιμονή
και με δυνάμεις από κάθε γωνία εφαρμοζόμενες
χιλιοστό με χιλιοστό...
...και ίσως μοιάζει η προσπάθεια συχνά
απέλπιδα και μάταιη
μα η εμπειρία λέει πως
αδύνατον δεν είναι
τα νύχια χρησιμοποιώντας
τις ρώγες των δακτύλων
ή και βοηθητικά αντικείμενα
τσιμπίδες, πένσες, διάφορες αιμές
με των καρπών περίτεχνες
μ΄αποφασιστικές κινήσεις
...μα αποτέλεσμα δε βγαίνει
και σού 'ρχεται μα την αλήθεια
να βάλεις ώρες ώρες τις φωνές
να το πετάξεις, να το πατήσεις κάτω το ρημάδι
με λύσσα να αρχίσεις να τραβάς
μήπως και κάτι γίνει
που τί να γίνει δηλαδή
το ακριβώς αντίθετο από το επιθυμητό
οπότε ανασυντάσσεσαι
και συνεχίζεις τον αγώνα
λίγο το λίγο πάλι
χιλιοστό το χιλιοστό
μικρό κλάσμα της μοίρας
και η σχεδόν αποτυχία, η προβολή
του ακατόρθωτου να μη σε κάμπτει
εν τέλει καταλήγει κάτι σα διαλογισμός
κι αρχίζεις να ζεσταίνεσαι
και βγάζεις τη ζακέτα
κι από τη θέση σου σηκώνεσαι
και γύρω γύρω πέρα δώθε βηματίζεις
και πότε πάλι στην καρέκλα κάθεσαι
και έχουν πλέον να σχηματίζονται αρχίσει
στο μέτωπο του ιδρώτα οι σταγόνες
κι ένα μικρό ρυάκι στην πλάτη να κυλάει
ενώ αισθάνεσαι... ή μήπως να γελιέσαι...
κάποια απειροελάχιστη χαλάρωση
και δώστου να τρέχει ο ιδρώτας πια
είν' η προσπάθεια μα είναι κι η θερμότητα
που εκλύεται μαζί με το ανελέητο, το δυνατό
το φως που την επιφάνεια τούτη λούζει
έτσι που είναι επίτηδες ως κρέμεται
γυμνός ο γλόμπος
και αίφνης να! θαύμα και θρίαμβος
εντέλει ορίστε και αυτός
που λύεται ο κόμπος.