Γιώργο καλησπέρα.
Παρακαλώ να μεταφέρεις τις θερμές μου ευχαριστίες στην αγαπητή Έμυ κυρία σύζυγο σου για την επί της κηροπλαστικής τέχνης υπόδειξη που μου είχε κάνει, δηλαδή να χρησιμοποιώ μόνιμα (και όχι μιας χρήσεως) καλούπια για τα κεριά που φτιάχνω και μετά να τα βάζω στο ψυγείο ούτως ώστε δια της ψύξεως και της συνεπακόλουθης συστολής, το περιεχόμενο (το κερί δηλαδή) να αφαιρείται ευκόλως από το καλούπι, το οποίο (το καλούπι) παραμένει ανέπαφο για επόμενη χρήση.
Το δοκίμασα και φαίνεται να δουλεύει!
Αν τούτο εξακριβωθεί τελείως, η παρέμβαση θα αποδειχθεί χρησιμότατη δεδομένου ότι η ζήτηση από γνωστούς και φίλους που έχουν ήδη πάρει κεράκι - δωράκι (αλήθεια, σε εσάς έδωσα;) και θέλουν κι άλλα, έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Άρα και οι ρυθμοί της παραγωγής πρέπει να προσαρμοσθούν αναλόγως και τούτο θα ήτο δύσκολον να πραγματοποιηθεί χωρίς - εφ' όσον το εμπλεκόμενο προσωπικό (εγώ!) παραμένει αριθμητικά στάσιμο και ο χρόνος απασχολήσεως ο αυτός - χωρίς λέω κάποια καινοτομία!!! Βέβαια θα πρέπει για να ολοκληρωθεί η υπέρβαση να γίνει και μια δαπάνη για αγορά επιπλέον εξοπλισμού. Ενός ακόμα ψυγείου για τα κεριά, συγκεκριμένα.
Γιατί σε αυτό που έχω το μεγαλύτερο μέρος του χώρου καταλαμβάνουν τα λιγοστά τρόφιμα και ποτά και κυρίως τα κομμάτια. Τα κομμάτια των πτωμάτων. Των πτωμάτων των μικρών ανήλικων κοριτσιών. Που βιάζω. Και μετά σκοτώνω. Και μετά, για να εξαφανίσω τα πτώματα, τα κόβω. Σε κομμάτια. Και μετά τα τρώω. Όσα μπορώ φρέσκα. Τα άλλα τα βάζω στο ψυγείο.
Κατά τα άλλα βρίσκομαι στην κορυφαία (από πάσης απόψεως) κατάσταση του βίου μου. Με πλυμμηρίζουν θετικά συναισθήματα: σωματική ευεξία (ενδεχομένως παίζει ρόλο και η καλή διατροφή - τα κομμάτια -, πνευματική διαύγεια και ψυχική ευφορία!
Α, αλήθεια είμαι πολύ καλά, καλύτερα από ποτέ!
Νομίζω ωστόσο ότι ο πλέον καταλυτικός παράγοντας για την εξαιρετική κατάσταση στην οποία βρίσκομαι, είναι τα χάπια! Τόσο αυτά που μου δίνει ο γιατρός όσο και αυτά που παίρνω από τα παιδιά στην πλατεία. Στα Εξάρχεια! Κι όσο για αυτά που λέγονται, ότι δηλαδή δεν πρέπει τα χάπια να συνδυάζονται με αλκοόλ, ένα έχω να πω: ΑΗΔΙΕΣ! Εγώ το κάνω εδώ και μεγάλο διάστημα καθημερινά και καθ' υπερβολήν! Και δεν έχω πάθει τίποτα. Αντίθετα αισθάνομαι πολύ καλά! Απίθανα καλά! Τρρελλλά καλλλλαλά!
Πανευτυχής, υπόχρεος και ευγνώμων διατελλώ...
Παρακαλώ να μεταφέρεις τις θερμές μου ευχαριστίες στην αγαπητή Έμυ κυρία σύζυγο σου για την επί της κηροπλαστικής τέχνης υπόδειξη που μου είχε κάνει, δηλαδή να χρησιμοποιώ μόνιμα (και όχι μιας χρήσεως) καλούπια για τα κεριά που φτιάχνω και μετά να τα βάζω στο ψυγείο ούτως ώστε δια της ψύξεως και της συνεπακόλουθης συστολής, το περιεχόμενο (το κερί δηλαδή) να αφαιρείται ευκόλως από το καλούπι, το οποίο (το καλούπι) παραμένει ανέπαφο για επόμενη χρήση.
Το δοκίμασα και φαίνεται να δουλεύει!
Αν τούτο εξακριβωθεί τελείως, η παρέμβαση θα αποδειχθεί χρησιμότατη δεδομένου ότι η ζήτηση από γνωστούς και φίλους που έχουν ήδη πάρει κεράκι - δωράκι (αλήθεια, σε εσάς έδωσα;) και θέλουν κι άλλα, έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Άρα και οι ρυθμοί της παραγωγής πρέπει να προσαρμοσθούν αναλόγως και τούτο θα ήτο δύσκολον να πραγματοποιηθεί χωρίς - εφ' όσον το εμπλεκόμενο προσωπικό (εγώ!) παραμένει αριθμητικά στάσιμο και ο χρόνος απασχολήσεως ο αυτός - χωρίς λέω κάποια καινοτομία!!! Βέβαια θα πρέπει για να ολοκληρωθεί η υπέρβαση να γίνει και μια δαπάνη για αγορά επιπλέον εξοπλισμού. Ενός ακόμα ψυγείου για τα κεριά, συγκεκριμένα.
Γιατί σε αυτό που έχω το μεγαλύτερο μέρος του χώρου καταλαμβάνουν τα λιγοστά τρόφιμα και ποτά και κυρίως τα κομμάτια. Τα κομμάτια των πτωμάτων. Των πτωμάτων των μικρών ανήλικων κοριτσιών. Που βιάζω. Και μετά σκοτώνω. Και μετά, για να εξαφανίσω τα πτώματα, τα κόβω. Σε κομμάτια. Και μετά τα τρώω. Όσα μπορώ φρέσκα. Τα άλλα τα βάζω στο ψυγείο.
Κατά τα άλλα βρίσκομαι στην κορυφαία (από πάσης απόψεως) κατάσταση του βίου μου. Με πλυμμηρίζουν θετικά συναισθήματα: σωματική ευεξία (ενδεχομένως παίζει ρόλο και η καλή διατροφή - τα κομμάτια -, πνευματική διαύγεια και ψυχική ευφορία!
Α, αλήθεια είμαι πολύ καλά, καλύτερα από ποτέ!
Νομίζω ωστόσο ότι ο πλέον καταλυτικός παράγοντας για την εξαιρετική κατάσταση στην οποία βρίσκομαι, είναι τα χάπια! Τόσο αυτά που μου δίνει ο γιατρός όσο και αυτά που παίρνω από τα παιδιά στην πλατεία. Στα Εξάρχεια! Κι όσο για αυτά που λέγονται, ότι δηλαδή δεν πρέπει τα χάπια να συνδυάζονται με αλκοόλ, ένα έχω να πω: ΑΗΔΙΕΣ! Εγώ το κάνω εδώ και μεγάλο διάστημα καθημερινά και καθ' υπερβολήν! Και δεν έχω πάθει τίποτα. Αντίθετα αισθάνομαι πολύ καλά! Απίθανα καλά! Τρρελλλά καλλλλαλά!
Πανευτυχής, υπόχρεος και ευγνώμων διατελλώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου