Γιατί χάθηκες, μήπως
θες μόνος να μείνεις
απόμακρος και σιωπηλός;
Το παλιό σου το όνειρο
σε πράξη έβαλες ίσως
και στην ύπαιθρο ασκείσαι για κηπουρός;
Βαριά ασθένησες -ελπίζω πως όχι-
και στου νοσοκομείου την κλίνη καθηλωμένος
είσαι και στάζει, βασανιστικά, αργά ο ορός;
Ερωμένη καινούρια -αχ! λέγε μου τέτοια-
βρήκες και ακόλαστα
συνουσιάζεσθε στον καθρέπτη εμπρός;
Εξαφανίσθηκες πάλι εντός σου
θλίψη σ' έχει πλακώσει
και λες: "δεν υπάρχει πλοίο για με, δεν υπάρχει οδός";
Εγκατέλειψες άραγε την παροιμιώδη σου αδράνεια
και κάποιου σκοπού, καλού και σπουδαίου
πεισμώδης έγινες και πιστός κυνηγός;
Όσα σε βάραιναν πίσω τα άφησες
και για ταξίδι ξεκίνησες
ελεύθερος, πλάνητας, μποέμ, ιδαλγός;
Ή πλοίο (που λέγαμε) βρέθηκε
μα βυθίσθηκε κι έγινες
της νήσου ο μόνος -τρομακτικά- ναυαγός;
...
Απ' αυτά όλα τίποτα
οικουρώ για ένα μήνα
λόγω θραύσης οστού του ποδός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου