Δια της αφής

22/5/’015 – Λ. Αλεξάνδρας, γήπεδο Παναθηναϊκού

Τώρα που καλοκαίριασε και τα ενδύματα

(των γυναικών) – αυτές μας ενδιαφέρουν

έχουνε γίνει κάπως ή και ολωσδιόλου ελαφρά

στα μέσα μαζικής μεταφοράς που αρέσκομαι να χρησιμοποιώ

μες στην αναγκαστική εκ του σύνεγγυς συνύπαρξη

μέσα στο στριμωξίδι, το χαμό, τα φρεναρίσματα

πάνω στα «Ω! συγγνώμη» - «Αλίμονο, κυρία μου δεν πειράζει»

και τα «Με συγχωρείτε, να περάσω λίγο σας παρακαλώ»

σ’ αυτό το καθεστώς της μερικής ή και γενικευμένης αταξίας

γίνομαι συχνά, ακούσια ή και εκούσια – το ομολογώ –

συγκρατημένος πάντως, καθώς πρέπει και κομψός

ένας κρυφός, διακριτικός, μα πάντως λάγνος εφαψίας.