Αγνώστου Αναγνώστου

10 Απριλίου ‘015, Μεγάλη Παρασκευή, Αραχώβης 41- Εξάρχεια και Μαυρομιχάλη 148Β – Νεάπολη, Αθήνα

Μία μέρα πριν. Τελευταίο κείμενο από την Αραχώβης.

Διαβάζω όπως το λέω και αλλού*

απ’ όταν τη δυνατότητα να μπορώ απέκτησα

στην παιδική ηλικία,

παιδική λογοτεχνία στην αρχή

και παραμύθια και εικονογραφημένα περιοδικά

νεανική λογοτεχνία έπειτα

κι άλλα περιοδικά

κι αργότερα κατά το τέλος του σχολείου και στις σπουδές

«κανονική» λογοτεχνία, πλήθος βιβλία

αρχίσανε να υποχωρούνε τα περιοδικά

μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα

κάποια ταξιδιωτικά, κάποιες βιογραφίες

(άρθρα, δοκίμια, κείμενα τεκμηρίωσης όχι και τόσο)

σωρεύονταν στο σπίτι τα βιβλία

διάκριση, σοβαρή και ελαφρά, υψηλή ή χαμηλή λογοτεχνία

ποτέ δεν έκανα ούτε πιστεύω ότι υπάρχει

όλα ανακατωμένα σε πολλά, ταυτόχρονα βιβλία

έπιανα τό ΄να, το άλλο άφηνα

ορισμένα αντιστέκονταν, στις πρώτες τις σελίδες παρατούσα

και μόνο μετά από καιρό, σε δεύτερη προσπάθεια

μου δίνονταν ή μπορεί και όχι

και έτσι περιμένουνε στη βιβλιοθήκη ακόμα

άλλα αχόρταγα μονορούφι τα εδιάβαζα

και πώς στεναχωριόμουνα σαν έπρεπε

το διάβασμα ν΄αφήσω

διότι είχε έρθει η ώρα φερ΄ειπείν να κοιμηθώ

κάποιο καθήκον ή έπρεπε να επιτελέσω

οι λέξεις στάθηκαν για μένα

όπως και για τον κάθε αναγνώστη

αναψυχή, διασκέδαση, παρηγοριά

ταξίδι, περιπλάνηση, φορτίο αισθημάτων

αποκούμπι, ανακούφιση, τρόπος ιδανικός

για να περνά η ώρα

άλλοτε με γοργούς ρυθμούς, άλλοτε πιο αργά

πάντα όμως διαβάζοντας περνάει ο καιρός

κι ούτε έχασα ποτέ την πίστη μου στις λέξεις

εκτός μονάχα από μια φορά

ακόμα το θυμάμαι - κι έχουν περάσει χρόνια

σε μια απ’ τις πολλές

κρίσεις μελαγχολίας και κατάθλιψης

έλεγα στη φίλη μου που πάθος είχαμε κοινό

(αναγνώστρια βλέπεις κι αυτή

και ίσως μεγαλύτερη από μένα)

πως ούτε στα βιβλία πια

νόημα βρίσκω ή απόλαυση καμμία

πώς μού ‘ρθε τότε, αργότερα, το βράδι

κάποιο βιβλίο, έτσι, να ανοίξω

και διάβασα ένα απόσπασμα συγκλονιστικό

μα, κρίμα, δε θυμάμαι πια ποιό ήταν

και μετάνοιωσα πικρά

μα και ταυτόχρονα ευγνωμοσύνη αισθάνθηκα

που εν τέλει δεν είχα (ούτε με είχανε)

προδώσει οι λέξεις

κι ούτε πιστεύω αυτό ποτέ πως θα συμβεί

κι έτσι θα πορεύομαι στο εξής

με τη βοήθεια του Θεού

τα επόμενα μου χρόνια

όπως εξ άλλου είναι γραμμένο

σε κείμενα γύρω από Αυτόν

βιβλία ιερά, ότι δηλαδή:

«Εν αρχή ην ο Λόγος».

* βλ. Εργοβιογραφία m.a. όπως δημοσιεύεται στα εκδοθέντα βιβλία (m.a. = my ass)