Ακούω τον ωκεανό (αφεστωταώτα)

Αφεστωταώτα, τί παράξενη λέξη

και κάπως εξωτική ακούγεται

σαν απ' τη γλώσσα που μιλάνε στη Χαβάη

ή κάποιο άλλο νησί του Ειρηνικού

που στέλνει τα τυρκουάζ νερά του συνεχώς

σε κύματα θεόρατα απάνω

στις όλο ψιλή άμμο παραλίες

και οι μελαμψές ιθαγενείς καλύπτουν

τα γυμνά τους στήθη μόνο με λουλούδια

που κρέμονται γιρλάντες στο λαιμό τους

και που τις φεγγαρόλουστες βραδιές

ακούς να ολολύζουνε γλυκές

γύρω χαβάγιες και νοσταλγικά

να κελαηδούν παντού τα γιουκαλίλια

δεν είναι βέβαια έτσι, απλώς

διάβαζα ένα άρθρο τις προάλλες

για τις προόδους της πλαστικής χειρουργικής

και έπρεπε να φτάσω σαραντατέσσερων χρονών

για να μάθω ποιά είναι η επιστημονική ονομασία

των από μικρό παιδί

πεταχτών αυτιών μου.