Το τείχος των δακρύων

Η Κρύσταλ Άρμπογκαστ (Crystal Arbogast) από το Μιζούρι των Η.Π.Α. μας παραχώρησε ευγενικά, δι αλληλογραφίας, την άδεια για αναδημοσίευση της δουλειάς της που μπορεί να βρεθεί στην ιστοσελίδα της crystalarbogast.net.Η ιστορία τιτλοφορείται "The Wailing Wall" - απόδοση στα ελληνικά: Χ.Δ.Τ.

Η εκκλησία είναι υπέροχη. Το φως του ήλιου περνά μέσα από τα βιτρώ και δημιουργεί λαμπερά ουράνια τόξα στο εσωτερικό του ναού. Η μουσική του οργάνου είναι χαμηλή και μπλέκεται με τα μουρμουρητά του κόσμου.Κάθεται στην πρώτη σειρά και ρίχνει κλεφτές ματιές, πότε στην είσοδο και πότε στον σύζυγο της. Το πρόσωπο του έχει, όπως πάντα, την ίδια έκφραση στωικότητας και ικανοποίησης.Η κόρη του έκανε μία εξαιρετική επιλογή. Ο - σε λίγη ώρα - γαμπρός του ήταν ένα ανερχόμενο αστέρι στην οικογενειακή εταιρία. Η φιλοδοξία του νεαρού άνδρα, του θύμιζε τη δική του όταν ήταν στην ηλικία αυτή. Ήταν ιδίως ικανοποιημένος που η κόρη του λογικεύτηκε κι εγκατέλειψε αυτήν την ανόητη ιδέα να γίνει φωτογράφος. Όχι βέβαια. Έτσι, όπως τώρα, έπρεπε να γίνουν τα πράγματα. Αυτή θα γινόταν μια τέλεια σύζυγος και η εταιρία που τόσο σκληρά πάλεψε για να φτιάξει, θα παρέμενε στην οικογένεια. Σύστημα! Αυτό είναι που έχει σημασία. Σχεδιασμός! Δε μπορείς να φτιάξεις τη ζωή σου χωρίς αυτά. Ο δικός του γάμος, οι οικογένεια και η καρριέρα του ήταν η απόδειξη.Είχε υποσχεθεί στον εαυτό της ξανά και ξανά ότι δε θα έκλαιγε. Γιατί τα δάκρυα της θα ήταν από λύπη, όχι από χαρά και φοβόταν ότι αν άρχιζε, δε θα μπορούσε να σταματήσει. Όχι, κράταγε τα δάκρυα αυτά για τις στιγμές που ήταν μόνη. Σ' αυτό το μυστικό μέρος του σπιτιού που μπορούσε να κλειδώσει την πόρτα, να σωριαστεί στο πάτωμα και ν΄ακουμπήσει το μέτωπο της στον τοίχο. Εκεί θα έρχονταν τα δάκρυα. Το σώμα της θα σπάραζε από όλη τη συσσωρευμένη λύπη και στεναχώρια τόσων χρόνων. Όλα αυτά τα καταπιεσμένα συναισθήματα θα απελευθερώνονταν και θα ξεσπούσαν. Μετά, θα έπλενε το πρόσωπο της και θα έπαιζε το ρόλο που είχε διαλέξει πριν από τόσο πολύ καιρό.Η κόρη της ήταν η χαρά της ζωής της από τότε που γεννήθηκε. Ήταν όλα όσα εκείνη είχε ελπίσει ποτέ ότι θα γίνει. Όταν, στο κολλέγιο, εμφάνισε αυτό το ταλέντο στη φωτογραφία, μιλούσαν για ώρες για τα όνειρα του κοριτσιού. Θα ταξίδευε και θα αιχμαλώτιζε σε εικόνες όλα τα άγρια και εξωτικά μέρη του κόσμου. Θα γυρνούσε όλη την υδρόγειο και θα έστελνε φωτογραφίες των τεράστιων ελεφάντων και των επιβλητικών αιλουροειδών σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια. Από τις πυραμίδες της Αιγύπτου έως τα φιορδ της Νορβηγίας θα έβλεπε όλον τον κόσμο μέσα από τα μάτια της κόρης της.Όταν γνώρισε τον νεαρό που είχε προσλάβει ο άντρας της, άρχισε να φοβάται. Αυτό που υπήρχε στο βλέμμα του το αναγνώριζε πολύ καλά. Με τον καιρό η φωτογραφική μηχανή κρύφτηκε σε κάποια ντουλάπα. Και οι συζητήσεις τους που τόσο απολάμβανε έγιναν πιο αραιές. Όσο η ικανοποίηση του άντρα της μεγάλωνε, τόσο έσβηνε το φως απ' τα δικά της μάτια.Η μουσική του οργάνου δυνάμωσε και όλα τα κεφάλια στράφηκαν προς την πόρτα. Το κοστούμι του γαμπρού ήταν άψογο μα τίποτα δε μπορούσε να συγκριθεί με την ομορφιά της νύφης. Το πρόσωπο της έλαμπε από ευτυχία και τα μάτια της ήταν προσηλωμένα σ' εκείνον με τον οποίον θα αντάλλασε σε λίγο όρκους αιώνιας αγάπης.Καθώς τα δάκρυα ανέβαιναν στα μάτια της, ήθελε να τρέξει προς το ζευγάρι, να αρπάξει την κόρη της από το χέρι και να την σύρει έξω από την εκκλησία. Θα έτρεχαν μαζί προς την ελευθερία. Η κόρη της θα έβγαζε το πέπλο και θα το πέταγε με δύναμη στον αέρα. Θα γελούσαν υστερικά και θα χώνονταν στο πρώτο πλοίο που θα έβρισκαν με προορισμό οποιοδήποτε μέρος στον κόσμο.Πολύ αργά! Εκείνη είπε ήδη το "Ναι". Σταμάτα! Σταμάτα! Για το όνομα του Θεού, πρέπει να φανώ δυνατή για το παιδί μου! Γιατί δε μπορώ να είμαι δυνατή;Η νύφη γυρνά και αγκαλιάζει το μπράτσο του άντρα της. Είναι πανέμορφη. Τα δάκρυα τρέχουν τώρα όπως όταν είναι μόνη. Γιατί να μη μπορεί αυτήν τη στιγμή να είναι εκεί;Τη νύχτα βρίσκει τη φωτογραφική μηχανή στη ντουλάπα της κόρης της. Την κρατά απαλά πάνω στο στήθος της. Καθώς η όραση της θολώνει, την παίρνει μαζί της στο μυστικό της μέρος και κλείνει την πόρτα.