Δεν ήρθε το τέλος

Ακουγόταν πολύ δυνατά

το μοναχικό αλλ' επίμονο

τζιτζίκι στο δέντρο του πάρκου

και σ' έκανε και συ να θέλεις

να φωνάξεις, να κραυγάσεις

αυτό που ξέρεις ότι είναι φόβος

ευχή, μάταιη ελπίδα

και τον τελευταίο καιρό σε πλακώνει

πως ότι δηλαδή εικοσιεννιά του Σεπτέμβρη και να!

το καλοκαίρι δεν τελειώνει!

ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ!