Σκέψη σκοτεινή, ανάμνηση φωτεινή

Σκεφτόταν:

πώς μαζευτήκαμε εκατομμύρια στην πόλη;

θαμμένοι μες στα διαμερίσματα

κοιτάς απ' το παράθυρο και βλέπεις

τ' απέναντι τσιμέντα

τί επιλογή!

τί ριζικό!

 

Θυμόταν:

την εκδρομή πριν χρόνια

πρώτα με το καράβι

μετά με τ' αυτοκίνητο

κ' ύστερα με τα πόδια

μόνος πεζοπορώντας στο μονοπάτι

έξω απ' το χωριό

έφτασε στην άκρη του ψηλού γκρεμού

αριστερά και δεξιά τα χάσματα

των μεγάλων φαραγγιών που κατέληγαν εκεί

κάτω χαμηλά οι παραλίες με τις αμμουδιές

και μπροστά παντού η απέραντη θάλασσα

που οδηγηγεί σε μια άλλη ήπειρο

θολή ατμόσφαιρα, νεφοσκεπής ο ουρανός

αλλά ξεχωρίζει στον ορίζοντα

το νοτιότερο νησί της χώρας

με το νησόπουλο από δίπλα

σε μια στιγμή ανοίγουν τα σύννεφα

περνούν του ήλιου οι αχτίδες

και βάφουνε ασήμι τα νερά

τί ευλογία!

στο Λιβυκό.