Δεν ήρθε το τέλος

Ακουγόταν πολύ δυνατά

το μοναχικό αλλ' επίμονο

τζιτζίκι στο δέντρο του πάρκου

και σ' έκανε να θέλεις

και συ να φωνάξεις, να κραυγάσεις

αυτό που ξέρεις ότι είναι

φόβος, ευχή, μάταιη ελπίδα

και τον τελευταίο καιρό σε πλακώνει

πως δηλαδή εικοσιεννιά του Σεπτέμβρη και να!

το καλοκαίρι δεν τελειώνει, Δεν Τελειώνει!