Ακόμα και τις στιγμές
της πιο σκληρής αυτοκριτικής
δε βαστάει η καρδιά του σε τέτοια πράξη
άφατης σκληρότητας για να προβεί
γράφει συνέχεια, δημοσιεύει
τίποτα δεν πετάει και μονολογεί
"πώς να σας κάψω, πώς να σας θάψω
παιδάκια μου, στιχάκια μου;".
Ιστοριες θλιβερες (σε περιεχομενο και τεχνικη), στιχοι αναξιοι λογου, κειμενα διαφορα χαμηλοτατης ποιοτητας. Ευγενικοι επισκεπτες: προσπεραστε ανευ δισταγμου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου