Πουλόβερ

Ούτε πεζοπορικές μπότες

ούτε ισοθερμικές μπλούζες

μπουφάν φλης ή αντιανεμικό

γυαλιά ηλίου... τίποτα

κάτι παλιές αρβύλες του στρατού

με μάλλινες (και υποθέτω) μανταρισμένες κάλτσες

ένα μπαλωμένο, ξεβαμμένο κυνηγητικό πανταλόνι

με μια δερμάτινη ζώνη σχεδόν κουρέλι

απορούσες που βαστιόταν ακόμα -παλιό πετσί, καλό-

φανέλα χοντρή, τριμμένο πουκάμισο

κι από πάνω ένα ξεχειλωμένο

παράταιρα πολύχρωμο, φανταχτερό πουλόβερ

το πρόσωπο σκαμμένο από τον ήλιο, απ' τ' αγιάζι

τα χέρια άγρια και χοντρά τα δάχτυλα πολύ

μάλλον να κλείσει και τελείως δε γίνεται η παλάμη

η ηλικία ακαθόριστη, μπορεί εβδομήντα

ίσως ογδόντα ή κι ενενήντα ακόμα, ποιός να ξέρει

φρόντιζ' ο κύριος τα δέντρα στο χωραφάκι του

του κούνησα το χέρι και μ' αντιχαιρέτησε

καθώς περνούσα απ' το χωματόδρομο

έχοντας ολοκληρώσει τη μικρή μου βόλτα στο βουνό

σχεδόν ντράπηκα για την ενδυμασία μου

πού 'ταν καθώς στην αρχή τα λέγαμε

είχα και σακίδιο και ορειβατικά μπαστούνια και καπέλο

και όμως βάζω στοίχημα ότι ο άνθρωπος αυτός

σαν πιάσει έστω για ένα τέταρτο

την τσάπα, το ξινάρι για να σκάψει

το τσεκούρι για να πελεκήσει ξύλα

ή κάνει να σκαρφαλώσει στην πλαγιά

τα ζώα να σαλαγήσει...

μας βάζει όλους κάτω.