Μικρός διάλογος, εν μέρει ομοιοκατάληκτος, μεταξύ ιδιοκτητρίας και ενοικιαστού

 - Το δείπνο που επαρασκεύασα χθες βράδυ, προέκυψεν - εκ παραδρομής - ιδιαζόντως αλμυρό.

- Μα πώς τα λες έτσι περίεργα, καθαρευουσιάνικα κυρ Δάσκαλε... τέλος πάντων σε κατάλαβα. Μα δε σού 'πα πως θέλει καλό ξαρμύρισμα ο μπακαλιάρος για να κάνεις τη σούπα; Και τί απόκαμες;

- Κατανάλωσα δυο πιάτα καθότι ήμην πεινασμένος μα εγειρόμην καθόλην τη διάρκεια της νυκτός κι έπινα άφθονον νερό...

- Α!, γι αυτό σε είδα τα ξημερώματα να τρέχεις με το νυχτικό και τη σκούφια στο "μέρος"...

- Ω, ναι, με συγχωρείτε. Θαρρώ μάλιστα πως κρυολόγησα διότι είχε και ψύχος φοβερό.

- Κάτσε να σου κάμω εγώ ένα τσάι του βουνού με μέλι και γαρύφαλλο και μια δαχτυλήθρα τσίπουρο μέσα και θα γενείς περδίκι.

- Μα πόσο σας ευχαριστώ καλή μου κυρία Αργυρώ!