Όχι ακόμα

Βγήκα νωρίς το πρωί στη βεράντα

με τον καφέ και την πίπα μου

για μια ώρα περισυλλογής και χαλάρωσης

σε χώρο εξωτερικό

επιτέλους αρκετά πια με την κλεισούρα

όλο το χειμώνα μέσα

εδώ και λίγες μέρες

έδειχναν οι μετεωρολογικές συνθήκες σημάδια βελτίωσης

έμπαινε η Άνοιξη

κ' έτσι χθες βράδυ αποφάσισα πως αύριο

σήμερα δηλαδή

θά 'κανα το ξεκίνημα

όμως διαπίστωσα αμέσως

πως είχε πάλι γυρίσει ο καιρός

γκρίζος, συννεφιασμένος, παγερός

αναλογίστηκα εν ριπή διάφορα...

περί συνέπειας, τήρησης υποσχέσεων,

θάρρους, λογικών "carpe diem",

"μια ζωή την έχουμε",

"λίγη απερισκεψία - περιπέτεια δε βλάπτει"...

και τα τοιαύτα

κ' ύστερα χωρίς καθόλου τον εαυτό μου να ψέξω

μπήκα μέσα, έκλεισα τη μπαλκονόπορτα

άνοιξα τη θέρμανση

ρούφηξα μια γουλιά απ' τον καφέ μου

άναψα την πίπα μου και μονολόγησα

"δεν είναι για έξω".