Το παιδάκι

Παιδάκι εσύ

που περνάς στο δρόμο

κάτω από το μπαλκόνι μου

κρατώντας απ' το χέρι

τη μητέρα, τη θεία, τη γιαγιά σου

και ρωτάς με την τραγουδιστή

σα μελωδικού πτηνού γλυκιά φωνούλα σου

απορίες για τα πάντα

κι όλο εκφράζεις έκπληξη και θαυμασμό

για τη γατούλα, για το λουλούδι

για το μεγάλο δέντρο, για το ωραίο σπίτι

κι αυτή απαντά κουρασμένη

εκνευρισμένη, ανυπόμονη

με μια φωνή που μοιάζει με κρωγμό

ενός δυσοίωνου και δύσμορφου πουλιού

σαν κόρακα με μαύρα τα φτερά, τα μάτια

όρνεου με καμπούρα και γυριστό το ράμφος

αχ! παιδάκι σε παρακαλώ

μη γίνεις σαν κι αυτή, μη γίνεις.