Η υπερίσχυσις του φωτός

Οι άνθρωποι oίτινες τυγχάνουν βιβλιόφιλοι

εις τα τάξεις των οποίων θεωρώ

- πιστεύω με ασφάλεια - πως μπορώ

να συγκαταλέγω τον εαυτόν μου

αν εκεί που περπατούν στης πόλεως τους δρόμους

βρούν έξαφνα μπροστά τους

π.χ. κοντά στην είσοδο μιας πολυκατοικίας

σε κάποιο σταυροδρόμι

στον κάδο των απορριμάτων δίπλα ή της ανακύκλωσης

τίποτα βαλίτσες, τίποτα σακούλες ή κασόνια

γιομάτα με βιβλία, περιοδικά ή έγγραφα

αλλά μπορεί ακόμα και επί της ασφάλτου

ή του πεζοδρομίου, σε σωρούς ή σκόρπια πεταμένα

δίχως καθόλου να διστάσουν

παρά ίσως μ' ένα στιγμιαίο γύρω κοίταγμα

μήπως τους παίρνει κάποιο μάτι

χωρίς όμως στην ουσία να τους νοιάζει

σκύβουνε εκεί κι αρχίζουν

να σκαλίζουν, να κοιτάνε, να φυλλομετρούν

χαμένοι πρόσκαιρα σ' αυτήν

την αναπάντεχη απασχόληση

καθώς ούτε πλέον νοιάζονται άμα

τους κοιτούν οι διερχόμενοι και μήτε

αν θ' αργήσουν ξέρω γώ στα ραντεβού τους

πάντα σχεδόν κάτι θα βρουν να ξεδιαλέξουν

και τους συνήθως κάπως ταλαιπωρημένους τόμους

θα χώσουν μες στην τσάντα τους

μες στο σακίδιο, ή θα τους πάρουν παραμάσχαλα

και την πορεία τους θα συνεχίσουνε προς τον προορισμό τους

για νά 'ρθει λίγο πιο μετά

ένας ακόμα όμοιος τους

να κάμει την ίδιαν τη δουλειά

που ίσως μάλιστα και να περίμενε διακριτικά

μα αδημονώντας στη γωνία

ο πρώτος να τελειώσει

κι έτσι μέχρι το τέλος της ημέρας

θά 'χει η ποσότητα σημαντικά ελαττωθεί

έως που τα αζήτητα

οι εργαζόμενοι του Δήμου, το βράδυ να μαζέψουν

Αυτό, ως το είπαμε, κάνω κι εγώ

και ύστερα στο σπίτι πιάνω και

στην πρώτη εσωτερική σελίδα να σταμπάρω

την Ex Libris τη σφραγίδα μου

που είν' απλή κι απαρτιζόμενη

από ένα μαύρο πλαίσιο ορθογώνιο

και μέσα εγεγραμμένα

το πλήρες μου το ονοματεπώνυμο

και μία ημερομηνία ρυθμιζόμενη

όπου και βάζω την εκάστοτε της αγοράς

ή μ' άλλον τρόπο κτήσης

κι αν χρειαστεί καμμιά φορά

μπορεί να συμπληρώσω με το χέρι από κάτω

και με - για ομοιομορφία - μαύρο επίσης στυλογράφο

ποιός το βιβλίο ας πούμε μου εδώρισε

ή κάποιο άλλο σχόλιο

που στην περίπτωση αυτή είναι η φράση:

"βρεθέν στα απορρίματα"

μετά, τους τόμους στη βιβλιοθήκη τους τοποθετώ

και περιμένουνε εκεί επιλογή για διάβασμα

σε κάποιες μέρες ή βδομάδες

σε μήνες, χρόνια ή και ποτέ, ποιός ξέρει;

ανάλογα τα κέφια μου και τις κατά καιρούς

τις άνευ ουδενός προγράμματος

τις παρορμητικές μου διαθέσεις

Συχνά συμβαίνει όταν διαβάζω

ένα από ούτως τα αποκτηθέντα τα βιβλία

ιδίως όταν πρόκειται για συλλογές ποιητικές

να έχω σκεφθεί επανειλημμένα

κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης

πως όταν την ολοκληρώσω

θε να προσθέσω κάτω απ' τη σφραγίδα

και το αναφερθέν ήδη το σχόλιο "βρεθέν στα απορίμματα"

τη φράση "όπου και έπρεπε να μείνει"

δεν το έχω κάνει ωστόσο

όχι ιδίως διότι ο λόγος είναι ότι θεωρώ

- πιστεύω με ασφάλεια - πως μπορώ

να συγκαταλέγω εαυτόν

αναμετάξυ των καλόπιστων και καλοπροαιρέτων

σε ίσως βαθμό αφέλειας πολλές φορές ανθρώπων

αλλά επειδή έχω διαπιστώσει

πως ότι σε κάθε συλλογή ποιητική

όσο κακή ή μέτρια κι αν είναι

πάντα υπάρχουνε δυο τρία καλά ποιήματα

που με τη λάμψη και το φως τους κυριαρχούν

υπερνικώντας τη σκιά των υπολοίπων.