Τελευταία,
υποτίθεται, σήμερα
μέρα του φετινού
καλοκαιριού
μόνο που δεν
τελειώνει τόσο γρήγορα το καλοκαίρι
στη χώρα τούτη
που ζούμε κ' ειδικά
στον τόπο αυτόν
βαστά
κοντά δύο ακόμα
μήνες
και πολύ έχουμε
μπροστά μας καιρό
που καθένα που
σκεπάζει τις πλαγιές
θα πρασινίσει
πάλι το φρύγανο
Αυτά συλλογίζομαι
εδώ
στον ορεινό οπού
'χω προσωρινά σταθμεύσει το δρόμο
κ' αγναντεύω κάτω
την απέραντη θάλασσα
με τα νησιά που
πάνω της πλέουν
είναι τόσο μεγάλη
και τόσο πολύ το νερό
που εκμηδενίζει
θαρρείς την απόσταση
και μυρίζω το
ιώδιο μα όχι...
η αίσθηση μου με
γελά
αυτό που τα
ρουθούνια μου γεμίζει
είναι το άφονο
γύρω κι απ' τον ήλιο καυτό
θυμαρορίγανο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου