Τί απ τα δυο να πω;

Ο Αμπντουλαχμάντ Μακρανεμού, ο Αρνητής

κατήγετο ως ο ίδιος έλεγε

από τη Σμύρνα της Λιβάνου

μέρη ασφαλώς ανύπαρκτα ολωσδιόλου

και είχε της ζωής του σκοπόν βάλει

δια της Αρνήσεως να κατακτήσει

την εαυτού ειρήνη κάποια μέρα

κι αρνείτο ο Μακρανεμού

όσα επίστευε ότι θα φθείρουν

κι εν τέλει θα την φάγουν

την αγαθή ψυχήν του

κι ούτως έλεγε Όχι

στη μισθωτή εργασία

την εκ χρέους στράτευση

τις συγκαταβατικές σχέσεις οικογενείας

τον πληρωμένο έρωτα

τις επιφάσεις, τις μόδες και τα στυλ

τους ψέφτικους φίλους

τις ψέφτικες αγάπες

τους τεχνητούς παράδεισους

και τις κάθε λογής ουσίες

…μέχρις εωσότου όπου εσυνάντησε

έναν ορθόδοξο μοναχό του Άθωνος

και εκατάλαβε λίγο μετά

από τη μόλις σύντομη τη συναναστροφή τους

ότι δια της Καταφάσεως ανοίγονταν ο Δρόμος

αρκεί να βρεις Εκείνον που θέλει και μπορεί

το Ναι ν’ ακούσει

κι εσύ για να το πεις

την Ευλογία και τη Χάρη.