Όπως ακριβώς

(23/8/’015, λιμάνι – Μέθανα και 24/8/΄015, όρος Ταΰγετος, πλησίον Ιεράς Μονής Γόλας – Λακωνία)

Τα τεφτέρια μου βρέχονται

σβήνονται τα γράμματα

στην άκρη και χάνονται

τα μουσκεύει η βροχή

ξεχασμένα στην τσέπη

ριγμένα προχείρως στο σακκίδιο

στην νεροποντή

ή στην τσάντα του μπάνιου

το καλοκαίρι

κι από πάνω να πέφτει

η βρεγμένη πετσέτα

σκεβρώνουν τα εξώφυλλα

οι γωνίες διπλώνουν

σαν στεγνώσουν μετά

κυμματιστό είναι το χαρτί

μα έχει σχεδόν χαθεί η αυτοσχέδια

χειρόγραφη στις άκρες η σελιδαρίθμηση

κι όμοια μουτζουρωμένες και θολές

αδιάβαστες σχεδόν

είναι ολόκληρες γραμμές

στίχοι από ποιήματα

φράσεις από ιστορίες

ή από καταγγραφές ιδεών

συνόψεων και άλλων σημειώσεων

για «έργα» μελλοντικά – τί κρίμα!...

κι έτσι τα κουβαλάω πια

τα ταλαιπωρημένα τα τεφτέρια μου

μα δεν τ΄αφήνω

συνεχίζω με τα ίδια

μέχρι κάποιο να τελειώσει

και να πιάσω ένα καινούριο

όπου μάλλον ούτε αυτό θα το προσέξω

και πάλι κάπου θα βραχεί

και θα συμβούν τα ίδια

κι όμοια θα ταλαιπωρηθεί

δεν είναι τα τεφτέρια μου

τακτικά, καθαρά και φροντισμένα

προσεγμένα και νοικοκυρευτά

όπως εξάλλου ακριβώς έτσι είναι
και τα περιεχόμενα γραφτά.