21/2/’015 – Αραχώβης 41, Εξάρχεια - Αθήνα
Θα είναι άραγε απόψε
που θά ‘ρθεις Νέμεσις;
καριόλα, γαμημένη, ας κοπιάσεις
και τη δουλειά σου όπως πάντα
θα την κάνεις σίγουρα
γι αυτό αμφιβολία δεν υπάρχει
μα σου το λέω να το ξέρεις
τούτη τη φορά δεν θα το ευχαριστηθείς
τον πανικό στα μάτια δε θα δεις
τον άφατο τον τρόμο
ούτε θ΄ακούσεις κλάματα τα γοερά
και παρακαλητά και ικεσίες
ούτε προτάσεις για ανταλλάγματα
απόπειρες δωροδοκίας ούτε τίποτα
απ’ αυτά που σ’ ερεθίζουν, που σε τρέφουν
δεν είναι που δε φοβάμαι
που είμαι θαρραλέος
ή ξέρω γω ατρόμητος– χα!
τέτοιος ποτέ μου δεν υπήρξα
είναι που δε νοιάζει πια, κατάλαβες;
είναι που πια δε δίνω μια δεκάρα
μάθε λοιπόν πως η αιτία
που θα σου στερήσει τη χαρά
η αδιαφορία είναι
που θά ‘ρθεις Νέμεσις;
καριόλα, γαμημένη, ας κοπιάσεις
και τη δουλειά σου όπως πάντα
θα την κάνεις σίγουρα
γι αυτό αμφιβολία δεν υπάρχει
μα σου το λέω να το ξέρεις
τούτη τη φορά δεν θα το ευχαριστηθείς
τον πανικό στα μάτια δε θα δεις
τον άφατο τον τρόμο
ούτε θ΄ακούσεις κλάματα τα γοερά
και παρακαλητά και ικεσίες
ούτε προτάσεις για ανταλλάγματα
απόπειρες δωροδοκίας ούτε τίποτα
απ’ αυτά που σ’ ερεθίζουν, που σε τρέφουν
δεν είναι που δε φοβάμαι
που είμαι θαρραλέος
ή ξέρω γω ατρόμητος– χα!
τέτοιος ποτέ μου δεν υπήρξα
είναι που δε νοιάζει πια, κατάλαβες;
είναι που πια δε δίνω μια δεκάρα
μάθε λοιπόν πως η αιτία
που θα σου στερήσει τη χαρά
η αδιαφορία είναι
Κι όταν θα φύγεις από το σπίτι
το ξημέρωμα
την ώρα που χαράζει ένα ακόμα νέο πρωινό
δε θά ‘ναι το σακούλι σου αδειανό
γιατί θα έχεις μου πάρει την ψυχή
μα ικανοποίηση από μένα δε θα πάρεις.
την ώρα που χαράζει ένα ακόμα νέο πρωινό
δε θά ‘ναι το σακούλι σου αδειανό
γιατί θα έχεις μου πάρει την ψυχή
μα ικανοποίηση από μένα δε θα πάρεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου