Βλέπω πιο βαθιά

Νεάπολη - Εξάρχεια και Άγιος Θωμάς - Μαρούσι, Αθήνα, 17/2/'015

Πίσω απ' το βλέμμα σου

το τάχα γελαστό

το δήθεν ήσυχο

το ακόμα και

(βρε συ, ποιόν πας να κοροϊδέψεις;)

κάπως ελπιδοφόρο

βλέπω τον τρόμο

βλέπω τον τρόμο

νά 'χει πια μόνιμα εγκατασταθεί

νά 'χει επικαθήσει

και ολοκληρωτικά κυρίαρχος

υπό το απαίσιο άχθος του

το σώμα νά 'χει δια παντός

επιβάλει να λυγίσει

Τότε καημένε πώς;

είναι ατελέσφορη

η προσπάθεια σου και αφελής

ωστόσο να ομολογήσω

κάπως συγκινητική

μ' αφού σ' ακούω που στέκεσαι

ολόκληρα λεπτά

πίσω από την εξώπορτα

γοργανασαίνοντας λαχανιασμένος

τότε τί μπαίνεις και μοιράζεις

καλημέρες, καλησπέρες ζωηρές

αστεία και ευχές

και στο δωμάτιο εμφανίζεσαι
ευθυτενής και κορδωμένος;