Εις τον αριθμόν 148Β της οδού...

Όταν το πρωτοείδα ούτε στιγμή

δεν πίστεψα για λάθος ότι είναι

μια απροσεξία ξέρω γω, μια αβλεψία

μια στιγμιαία αφηρημάδα ή κούραση

του/της δακτυλογράφου της εταιρίας

εγκατάστασης θυροτηλεφώνων-θυροτηλεοράσεων

παρά έδρασε η αόρατος η δύναμις

οπού κινεί τα πάντα

και το χέρι κείνο το άφαντο

του/της βάστηξε το δάχτυλο

που το πλήκτρο και δεν πάτησε το Α

και έτσι στην κορυφή του νέου σετ
των κουδουνιών στην πολυκατοικία μας

που αντικατέστησε το παμπάλαιο προηγούμενο

το οποίο υπολογίζω εκεί να ήταν από κτίσεως

μα είχε χαλάσει πια και υπολειτουργούσε

εκεί λοιπόν απάνω απ' τα κουδούνια

των διαμερισμάτων με τα ονόματα και τους ορόφους

εκεί που είναι η θέση για οδό και αριθμό

αντί ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ γράφει ΜΑΥΡΟΜΙΧΛΗ

Το κοίταξα κι έπειτα κοίταξα

στη τζαμαρία την αντανάκλαση μου

και σκέφτηκα πόσο είναι ταιριαστό

το όνομα αυτό και πόσο οικείο περιβάλλον

για έναν (τουλάχιστον) απ' τους ενοίκους
που εδώ μέσα κατοικούν.