Οι σαγιονάρες

Θάρρησα κάποια στιγμή

της ολιγόμηνης της σχέσης

πως διάρκεια θα είχε

όλα σχεδόν τα βράδια

κοιμόμασταν μαζί

τα πιο πολλά

η αλήθεια είναι, σπίτι της

αλλά και κάποια στο δικό μου

πήγα λοιπόν και πήρα μια οδοντόβουρτσα

που δίπλα στην προσωπική μου

έβαλα στο ποτήρι

επίτηδες τη διάλεξα

σε χρώμα ροζ

εγώ είχα μπλε

κι επίσης πήγα, πήρα

- προχωρημένη βλέπεις Άνοιξη –

ένα ζευγάρι σαγιονάρες

κόκκινο - ροζ χρώμα ήταν κι αυτές

με άσπρες βουλίτσες

πολύ χαριτωμένες

νούμερο τριανταεπτά

και δίπλα τις έβαλα

στις μαύρες - χακί δικές μου

σαρανταέξι νούμερo

Αλίμονο, ελάχιστες φορές χρησιμοποιήθηκαν

σε ενός χεριού δάχτυλα μετρημένες

έγινε ένας τρομερός καυγάς

που εγώ προκάλεσα

εξ ασημάντου αφορμής

με εντάσεις και φωνές 

και συμπεριφορές οξείες και άσχημες

λάθος μου, το κατάλαβα μετά

και ύστερα από χρόνια απολογήθηκα

κι έτσι μια μέρα

πήρα την οδοντόβουρτσα

και πήγα λίγο πιο πέρα από το σπίτι

στον κάδο ανακύκλωσης

όπου την πέταξα

και δίπλα ακούμπησα στο δρόμο

τις σαγιονάρες το ζευγάρι

μήπως τις θέλει να τις πάρει

κάποια περαστική

ή για την ίδια

είτε για μια της οικογένειας

ή κάποια φίλη

ή ίσως κι ένας άντρας αντιστοίχως

για κάποια του κύκλου του γυναίκα

και γύρισα πίσω όπου πάλι μοναχή

ήταν η οδοντόβουρτσα μου στο ποτήρι

και το ζευγάρι οι σαγιονάρες μου

μες στην παπουτσοθήκη

μονάχο και αυτό σαν πριν...

Και ύστερα από λίγο καιρό

μπήκε για τα καλά το Καλοκαίρι.