«Ξεκίνα»
ακούγεται η μέσα μου φωνή
«πόσο πια θα το
καθυστερήσεις;
Πρέπει να πας και
στη δουλειά!...»
«Μα εκεί έξω»
αρθρώνω τον αντίλογο
«είναι ένας
θίασος τεράτων
(που – αλίμονο –
νομίζω
μέλος του αποτελώ
κι εγώ)
ένας γκροτέσκος
όμιλος»
«Βγες έξω τώρα!»
πάλι ακούγεται
επιτακτική
«σε περιμένει νέα
μέρα,
η ζωή σε
περιμένει...
ο κρεατόμυλος».
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου