Αντιφασουρεάλ (με καταληκτική παράβαση*)

Ένας οκνηρός εργάτης

κάποιο φίδι κολοβό

ο δειλός ο στρατηλάτης

τα αγνό το πονηρό

Ο πιστός ο Καζανόβας

ο εραστής ο μοναχός

ο αρχιερέας Αννίβας

ο ανυπόμονος Ιώβ

Ο καθ’ έδρας αμφιβάλλων

ο τραυλός ο γλαφυρός

ο κυκλόσχημος ο ρόμβος

και ο άθεος πιστός

Ξανθογάλανος φελάχος

με φολίδες ποντικός

ιριδίζον κιαροσκούρο

και ηφαίστειο ψυχρό

Κομψότατο σκιάχτρο

δύσμορφη κούκλα βιτρίνας

μελωδία ανυπόφορη

γλυκειά βοή της σειρήνας

Μεγαλόπρεπη καλύβα

πλίθινο ανάκτορο

ζωηρή πολύ αδράνεια

δράση δίχως διάφορο

Μια φραουλιά ευθύκορμη

κατάφορτη μια λεύκα

αειθαλλής παλιά συκιά

και φυλλοβόλα πεύκα

Ένας γλύπτης χωρίς χέρια

ένας μουσικός κωφός

υποβρύχια περιστέρια

ήλιος κρύος, δίχως φως

Αχαλίνωτη παρθένα

πόρνη όλως εγκρατής

απ’ το ύψος του πυθμένα

αεροπλόος πειρατής

Βυρσοδέψης οικολόγος

και σφαγέας σπλαχνικός

μονομάχος φοβιτσιάρης

κλόουν λίαν σοβαρός

Ήσυχο πολύβουο κέντρο

θορυβώδης ερημιά

ξαστεριά στην καταιγίδα

θύελλα κι απανεμιά

Δύτης ύψους, άλτης βάθους

αναχωρητής του πάθους

πείσμων και μεταννοών

ευσεβής κατά Θεών

Ν’ αποβάλλεις το Κακό

κλώσσα το σαν το αυγό

ζημιά πια θε να σου κάνει

και το σώμα σου να γειάνει

Σε γη σπόρος καρπερή

στέρφα, άγονη, ξερή

νέος καλλιεργητής θα μάθει

να! φυτρώνει ένα αγκάθι

Φαραώ ρακκοσυλλέκτης

αχθοφόρος βασιλεύς

Ελευσίνιος Αθηναίος

Σπαρτιάτης Μεγαρεύς

Ο μαρμάρινος Πινόκιο

ένας ξύλινος Ερμής

τα μυστήρια της Ευρώπης

Μεσαίων της Ανατολής

Στη στεριά ζει όρθιο ψάρι

σκούφια βάζει ο σεφ μαβιά

ο ψαράς τρώει κοκορέτσι

κι ο ποιμένας κακαβιά

Φιδές μ΄άφθονο το άλας

μ’ άνευ τσιμένι παστουρμάς

εκδοχή ίσιας κουτάλας

και ατύλιχτος ντολμάς

Θεοσεβής στριπτήζ χορεύτρια

αστυνόμος κλεφταράς

ελεήμονα αναγνώστη

οίκτο δείξε – μη βαράς.

 Σημ. Παράβαση: μέρος του έργου στην Αρχαία Κωμωδία, περί το μέσον της παράστασης ο χορός απευθύνεται στο κοινό εκτός υπόθεσης και μεταφέρει σκέψεις, παραινέσεις, προτροπές και παρακλήσεις του δημιουργού.