Ο Φίδης (άζμα λαϊκό - ρεμπέτικο)

Πλησίον λιμένος Αγίας Μαρίνας, Σχινιάς, Μαραθώνας - Β.Α. Αττική, 9/7/'016

Πηγαίνοντας τη Μ. να πάρει το φέρρυ, 10 η ώρα το πρωί, μέσα σχεδόν Ιουλίου, οδηγώντας στον επαρχιακό δρόμο, την τελευταία στιγμή είδαμε να βγαίνει μέσα από τα ξερόχορτα ένα μακρύ ασημόχρωμο φίδι και να προσπαθεί να διασχίσει την άσφαλτο με το χαρακτηριστικό του φίδινο τρόπο. Μ' ένα πολύ απότομο ελιγμό και βγάζοντας το αυτοκίνητο από την πορεία του, την τελευταία στιγμή, ίσα που καταφέραμε νη μην το πατήσουμε. Προσπαθώντας να συνέλθουμε από το ξάφνιασμα κοιτούσαμε με αγωνία από τον καθρέπτη απ' όπου και είδαμε ότι ο επόμενος οδηγός ατάραχος (ή μήπως ανυποψίαστος;) απλά πέρασε από πάνω του. Στο γυρισμό, πλησιάζοντας το σημείο αυτό ήλπιζα να μη δω τίποτα και άρα να τα είχε καταφέρει τελικά. Φευ, το φίδι ήταν εκεί και σε πολύ άσχημη κατάσταση, ένα με το δρόμο. Στα επόμενα λίγα λεπτά (και χιλιόμετρα) εμπνεύστηκα τους στίχους αυτού του τραγουδιού, τους οποίους και έγραψα μαζί με την εισαγωγή στο τεφτέρι μου, σε τρεις σύντομες στάσεις στην άκρη του δρόμου. Τώρα δουλεύω τη μελοποίηση με το μπαγλαμά. Αλλά αυτό θα μου πάρει μάλλον περισσότερο χρόνο. Γιατί μουσική δεν ξέρω. Και ούτε μπαγλαμά έχω.

Σε σκοτώσανε ρε Φίδη
τώρα είσαι πια σκουπίδι
ασυνείδητα ανθρωπάκια
βορά 'γινες στα κοράκια

Το τιμόνι κόβω το όλο
και σε γλύτωσα στον πόντο
μα οι επόμενοι σε βρήκαν
μάλλον ούτε το σκεφτήκαν

Το κορμί το λυγερό σου
το ασημί και μακρουλό σου
πλακουτσό τώρα έχει γίνει
και μια μπόχα αναδίνει

Α ρε Φίδη μου καημένε
τώρα πια συχωρεμένε
ζωή νά 'χει η Φίδαινα σου
κι όλα τα φιδόπουλα σου.