Η ζωή είναι σουβλιές

Παράφραση (Χ.Δ.Τ.) του ποιήματος «Η ζωή είναι σουγιαδιές» της Κατερίνας Γώγου (1940-1993) με ορισμένα ακόμα «δάνεια». Απαγγελία της ποιήτριας με μουσική του Κυριάκου Σφέτσα, μπορεί κανείς να ακούσει στο σύνδεσμο: http://www.youtube.com/watch?v=E3sO5i9XfFg.

Η ζωή μου είναι σουβλιές
στο στήθος, στο στομάχι
και στο κεφάλι, πίσω απ’ τα μάτια
κι ένα κορμί που σαπίζει
καθώς περνούνε τα χρόνια
και μεταφέρεται καθημερινά
πάνω κάτω, πάνω κάτω η Κηφισίας.
Η ζωή μου είναι η Κηφισίας.

Με αυτοκίνητο, λεωφορείο, ταξί
μαζί με τους υπόλοιπους χιλιάδες νεκροζώντανους
ν’ αλλάζουν με τα χρόνια τα καταστήματα
τα σπίτια, τα γραφεία
οι βίλλες στο Ψυχικό, στη Φιλοθέη
τα δέντρα, τα φυτά στους κήπους
και στη νησίδα στη μέση
δεκαεννέα χρόνια
πάνω κάτω, πάνω κάτω η Κηφισίας.
Η ζωή μου είναι η Κηφισίας.

Δεκαεννέα χρόνια ίδια διαδρομή
τί διασυρμός είναι αυτός
θυμάσαι; στην αρχή ήσουν υπερήφανος
ακόμα και σου άρεσε
μα γρήγορα άρχισε η κούραση, το άγχος
ο εκνευρισμός για αδικίες και συμπεριφορές
και ο θυμός ακόμα
και μετά βρέθηκε η λύση η υπέρτατη
και για χρόνια και χρόνια μετά
μες στη θολούρα πάνω κάτω κυλούσα
Εξάρχεια – βόρεια προάστια
πάνω κάτω, πάνω κάτω η Κηφισίας.
Η ζωή μου είναι η Κηφισίας.

Κι ύστερα ο πόνος
ο πόνος και ο τρόμος
τα χρόνια της φρίκης
που πηγαινοερχόταν στην Κηφισίας
και μετά το χειρότερο απ’ όλα
το στέγνωμα, η απάθεια, η νέκρωση
πεθαμένος στην κεντρική λεωφόρο
πάνω κάτω, πάνω κάτω η Κηφισίας.
Η ζωή μου είναι η Κηφισίας.

Δεκαεννέα χρόνια
κι όλο να λες
πρόσεχε, πρόσεχε ρε
δώσε ένα τέλος όσο είναι καιρός
και άλλαξε την διαδρομή
μην καταλήξεις να περάσουνε είκοσι ακόμα χρόνια
κι εσύ ακόμα εκεί, στην Κηφισίας
γέροντας πια να μωρολογείς
«δεν είχε δρόμο για με, δεν είχε οδό»
και «δεν έχει σημασία το ταξίδι μα ο προορισμός»
και άλλες τέτοιες μαλακίες.

Γι αυτό σου λέω
(ξεκίνησε να βρέχει
κάνε πιο μέσα
έχουνε τρύπες οι τσίγκοι
θα βραχείς)
γι αυτό σου λέω
φτάνει ρε πια
όχι άλλο πάνω κάτω η Κηφισίας.