Μάβρος ο ήλιος το πρωί
μάβρος σου λέω
μάβρος, μάβρος, μάβρος
και κάθε βράδυ φεγγάρι
πουθενά
βδομάδες τώρα επίμονα
κοιτώ
μα πούντο, πούντο,
πούντο;
απελπισία μ΄έχει πιάσει
πια
κι ούτε που ξέρω τί
να κάμω, τί να κάμω, τί
να κάμω;
πώς; έχεις μια πρόταση;
άντε να την ακούσουμε
λοιπόν, να δούμε τί
νομίζεις ότι σκέφτηκες
εσύ
που εγώ δεν είχα, α δεν
είχα καταφέρει;
ααα! τί είπες βρε κερατά;
ότι έχω φαίνεται ξεχάσει
και συνέχεια φορώ
τα σκούρα τα, τα σκούρα τα, τα σκούρα τα γυαλιά μου;
τα σκούρα τα, τα σκούρα τα, τα σκούρα τα γυαλιά μου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου