Καθαριότητα, τάξη, αρχοντιά

Πω πω, αχούρι έχει γίνει το σπίτι πάλι

όπως κάθε φορά που αρχίζω να πίνω ξανά

παραμελώ υποχρεώσεις και καθήκοντα

η καθαριότητα και η τάξη μεταξύ τους

και τώρα γυρνώντας το κεφάλι κοιτώ και φρίττω

σωροί χαρτιά στοιβαγμένα όπως όπως στο γραφείο

χειρόγραφα, σημειώσεις, εκτυπώσεις

διαφημιστικά φυλλάδια, λογαριασμοί, περιοδικά

τόμοι εγκυκλοπαιδειών και λεξικών, βιβλία

με σελιδοδείκτες μέσα τοποθετημένους

ένα ποτήρι κρασιού με κόκκινα στεγνωμένα ίχνη

τέσσερις κούπες με δυο δάχτυλα καφέ

προηγουμένων ημερών η καθεμία

και ένα τασάκι ξέχειλο - βλέπεις...

αρχίζω και το κάπνισμα μαζί

στο μπάνιο, στο νιπτήρα όλο τρίχες

από το ξύρισμα - των πρώτων ημερών,

μετά το παράτησα  και έχουν πια μεγαλώσει

μαύρα, χα! χα! Όχι, γκρίζα! τα γένεια μου

ο καθρέπτης βρώμικος, θολός από

πιτσιλιές νερού και σαπουνάδες

ασφυκτικά γεμάτο το καλάθι των απλύτων

και του πλυντηρίου ο κάδος

στο υπνοδωμάτιο θαμπά τα τζάμια της μπαλκονόπορτας

άστρωτο το κρεββάτι, τσαλακωμένα τα σεντόνια

τα σκεπάσματα, οι μαξιλαροθήκες, έχουνε

να αλλαχτούν κοντά ένα μήνα

στο πάτωμα σκόνη παντού και σβώλοι χνούδια

τρέχουνε δεξιά αριστερά με την παραμικρή πνοή αέρα

φύλλα ξεραμένα γεμίζουν τη βεράντα

στην κουζίνα, στο νεροχύτη βουνά τα πιάτα

τα ποτήρια, τα κατσαρολικά, το ψυγείο άδειο

φίσκα ο τενεκές των σκουπιδιών

κι ο κάδος ανακύκλωσης με άδεια μπουκάλια

αλκοόλ και τενεκεδάκια μπύρας

Ε, μα δεν είναι πια κατάσταση αυτή, λέω και

παίρνω απόφαση -για πολλοστή φορά- να σταματήσω

κι αφού περάσουνε τα πρώτα δύσκολα

εικοσιτετράωρα με τα φρικτά στερητικά

αποφασίζω να ασχοληθώ και με το σπίτι

δυο μέρες μου πήρε να το φέρω σε λογαριασμό

όλο σχεδόν το Σαββατοκύριακο μα τώρα

Κυριακή βραδάκι έχω τελειώσει και είναι

όλα πάλι τακτοποιημένα και καθαρά

κάθομαι στον καναπέ, ανάβω ένα κερί

ένα κοντσέρτο προκλασσικής ακούγεται απ΄το στερεοφωνικό

να και το τόσο καλό βιβλίο εκεί που το είχα αφήσει

η καφετιέρα γουργουρίζει και η μυρωδιά ζεστού καφέ

το χώρο πλημμυρίζει μαζί με τις οσμές

των απορυπαντικών που στεγνώνουν

Όλα καλά πάλι λοιπόν, αυτοσυγκράτηση

έλεγχος και τάξη. "Αυτή, έτσι πρέπει να

είναι η ζωή. Το Άλλο είναι ένας εφιάλτης.

Σταμάτα πια να βασανίζεις τον εαυτό σου

και να τον καταστρέφεις, ηρέμησε, οργανώσου

και δεν μπορεί... κάτι καλό κάποια στιγμή θα γίνει.

Δε συμφωνείς; Και επιτέλους, καλά δεν είναι έτσι;

Τί σου λείπει;". "Ναι, ναι", μονολογώ καθώς βολεύομαι

στον καναπέ πλυμμένος, ξυρισμένος, με φρέσκα ρούχα

"δίκιο έχεις ασφαλώς", η νύχτα πέφτει έξω σιγά σιγά...

Αχ!... νά 'χα τώρα κι ένα (διπλό) ουίσκυ.