Γεια σου ρε Χανκ

Υπάρχουν αναμφίβολα λόγοι πολλοί και διαφορετικοί

για να αγαπήσεις κάποιον συγγραφέα

για μένανε ανέκαθεν ένας και σοβαρός

ήταν να με κάνει να γελάω

εκεί που είμαι δηλαδή στον καναπέ

ή στην πολυθρόνα και διαβάζω το βιβλίο

ή ακόμα μισοξαπλωμένος στο κρεββάτι

να πετυχαίνω μια αράδα, μια γραμμή,

να διαβάζω μια ατάκα

που να με κάνει να ξεσπώ

σε γέλιο δυνατό, αυθόρμητο, πηγαίο

κι ύστερα να δαγκώνομαι από ντροπή

που ξέρουν οι γειτόνοι ότι ζω μονάχος

και με περάσουν σαλεμένο

Να, πάλι σήμερα, το πρωί

(πόσες πολλές φορές αλήθεια, τόσα χρόνια):

..." Σαν έφτασα στο σπίτι, έβγαλα τα ρούχα μου, σκουπίστηκα με μια πετσέτα, φόρεσα το γιαπωνέζικο κιμονό που μου είχε χαρίσει ο Τζον Τόμας, και άνοιξα μια μπύρα.

Χτύπησε το τηλέφωνο. Το σήκωσα.

"Μπουρδέλο Μπουκόβσκι, λέγετε παρακαλώ...".

Charles Bukowski 1920 - 1994, Portions from a wine-stained notebook, "Ένα τετράδιο με λεκέδες από κρασί", Μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς, Εκδόσεις Ηριδανός, Ζωοδόχου Πηγής 79, 11473 Αθήνα, Τηλ./Fax: 210 3847660, www.hridanos-ekdoseis.gr, e-mail:info@hridanos-ekdoseis.gr, ISBN: 978-960-335-267-9, Αθήνα 2012