Στο περιβόλι με τις ροδιές

Το γλυκό στην Ελλάδα φθινόπωρο
που ακόμα θερμό ειν΄το κλίμα
και δόξα να Έχει παραμένουν ακάλυπτα
τα αρμονικά και χυτά σου τα μέλη
πριν κρυφτούν σε βαριά υποδήματα
κι από ενδυμάτων επάλληλα στρώματα
κάτω, για προστασία απ' το ψύχος
εκεί θα σε δω, στο περβόλι, θεά
ανάμεσα στα κατάφορτα δέντρα
μ΄ένα αχ! θα κοπεί η ανάσα μου
από τη θωριά σου πανώρια
νομίζεις θ' ακούσω τις βλακείες που λεν
πως να σε βρίσκει αγέρωχο πρέπει, ολόρθιο
στητό σα ν' αντιμετωπίζεις εμπόδια;
χα! δε θα λογαριάσω ούτε λεπτό
τα κούφια τους λόγια - εγώ σκοπεύω να σκύψω
κοντά στα πεσμένα στο χώμα, ώριμα ρόδια
κι εκεί θα με βλέπεις γονατιστό
αφού για ώρα, με πάθος, θέλω τόσο να γλύψω
τα δυο σου υπέροχα πόδια.