Τα έξοχα Ιωάννινα

(γράμμα στη Λ. που γύρισε από τα Γιάννενα, τα οποία βρήκε - και στα οποία πέρασε – «έξοχα!»)



Αχ! Τα Ιωάννινα! Η πόλις η εξόχως ενδιαφέρουσα! Που βρίθει (εξόχως) εξόχων ενδιαφερόντων, αξιοθεάτων, απολαύσεων και αισθήσεων!
Το έξοχον σπήλαιον βεβαίως, στην εξοχή, έξω από τα Ιωάννινα.
Το των κερίνων ομοιωμάτων μουσείον.
Οι έξοχοι μεζέδες και τα εδέσματα, τα εκ των πλασμάτων της Λίμνης προερχόμενα (πόδες βατράχων και άλλα).
Η νήσος της Λίμνης, οι κάτοικοι της οποίας λέγεται ότι κατάγονται από τη Λακωνία, από τη Μάνη.
Η παράδοση της εξόχου συντεχνίας των τοπικών ασημουργών.
Και τόσα άλλα!...
Μα πάνω από όλα… η έξοχα ρομαντική, καταλυτική, συντριπτικά ποιητική δι όλους ημάς που τον έως τώρα ανωφελή μας βίον αναλώσαμε, αναλώνουμε και – όπως όλα δείχνουν – δια παντός το αυτό θα πράττουμε, σε χίμαιρες, ονειροπολήσεις, φαντασιοπληξίες και ρεμβασμούς, η έξοχη λέω ιστορία εκείνης της υπέροχης γυναίκας, της ερωμένης του Αλή Πασσά, της κυρά Φροσύνης!