Η μπαλλάντα του φιλοπόλεμου

Μου αρέσκεται να γίνεται πόλεμος
αγαπώ τα πυρ της μπομπάρδας
θέλω συνέχεια οι κάνες ν’ αχνίζουνε
οι στρατιώται να ορμούν με «εφόπουλου λοχ»
οι τραυματίαι «κυργιελέησο» να κράζουνε
πριν φαν στο κεφάλι το βόλι της χάρης.

Θέλω τα χωριά να ερημώνουνε
τα σπαρτά να καούνε
τα μουλάρια να κλέβουνται
και να σφάζουνται οι κότες.
Οι γυνέκες ομαδόν να βιάζουνται
αδιαφόρετα νέες, γριές ή κορίτσια.

Οι εκκλησιές να γκρεμίζουνται
και να σκεπάζονται ούλα
με σκόνη πηχτή
με μυρουδιά μπαρουτιού
μαθές και θανάτου.
Ααα! Πώς μ’ αρέσκεται να γίνεται πόλεμος!